دست غسل دهنده، وسائلى كه در غسل او به كار ميرود، تخته يا سنگى كه ميت را روى آن غسل ميدهند، همهاش به تبعيت پاك ميشوند.

(مسأله 626) اگر ميّت را با لباسش غسل بدهند، با پايان يافتن غسل ميّت آن لباس نيز پاك ميشود، و ماندن لباس بر فراز ميّت موجب نجاست او نمى شود، اگر چه پاك شدن لباس مشروط به فشار دادن ميباشد.

نهم: بر طرف شدن عين نجاست‌

(مسأله 627) اگر داخل دهان، داخل بينى و داخل چشم نجس شود، با برطرف شدن عين نجاست، پاك ميشوند و نيازى به شستن داخل آنها نيست.

(مسأله 628) برطرف شدن عين نجاست از داخل و يا ظاهر بدن حيوان موجب پاك شدن آن ميشود، اگر بگوييم كه با ملاقات نجاست نجس ميشود.

دهم: استبراء

(مسأله 629) حيوانى كه به نجاست خوارى خو گرفته، ادرار و مدفوعش نجس ميباشد، هنگامى كه او را استبراء كنند- يعنى مدتى او را از خوردن نجاسات جلوگيرى كنند- ادرار، سرگين و همچنين عرق او- بنابر نجاستش- پاك ميگردد.

مدّت لازم براى استبراء هر حيوانى در بخش احكام «خوردنيها و آشاميدنيها» بيان خواهد شد.

(مسأله 630) بره و بزغالهاى كه از خوك شير خورده باشد، او نيز به وسيله استبراء پاك و حلال ميشود.

يازدهم: غسل ميّت‌

(مسأله 631) هنگامى كه غسل ميت تكميل شد، بدن او پاك ميشود و اين منحصراً با غسل كامل (غسل هاى سه گانه) انجام ميگردد. پس بدن‌