(مسأله 578) اگر كسى متوجّه شود نمازگزارى با بدن، يا لباس نجس نماز ميخواند، لازم نيست او را متوجّه نمايد.

(مسأله 579) در چند مورد نماز خواندن با بدن و لباس نجس مانعى ندارد:

1- خون زخمها و دملهايى كه در ظاهر بدن باشند، تا هنگامى كه آن زخم يا دمل بهبودى نيافته، در نماز مورد عفو هستند.

(مسأله 580) چرك و خونابهاى كه همراه خون از زخم، يا دمل بيرون ميآيد، همچنين دارو و مرهمى كه روى زخم ميگذارند و در اثر ملاقات با خون نجس ميشوند، تا هنگامى كه زخم خوب نشده، مورد عفو ميباشند.

(مسأله 581) خون زخمها و دملهايى كه در ظاهر نباشند، مثلًا در داخل دهان و بينى باشند، اگر به ظاهر لباس يا ظاهر بدن سرازير شوند در نماز مورد عفو نمى باشند.

(مسأله 582) خون بواسير در نماز- بنابر احتياط واجب- مورد عفو نيست، اگر چه دانه هايش در ظاهر باشند.

2- خون كمتر از يك درهم در لباس مورد عفو است، ولى بنابر احتياط واجب در بدن مورد عفو نيست و منظور از يك درهم، به مقدار يك دائره به قطر دو سانتيمتر و سه ميلى متر ميباشد.

(مسأله 583) برخى از اقسام خونها به هيچوجه مورد عفو نيستند، اگر چه كمتر از يك درهم باشند، از آن جمله است:

1) خون حيض و نفاس نيز بنابر احتياط واجب.

2) خون آميخته با آب، يا چرك‌

3) خون حيوان نجس العين، بنابر احتياط واجب.