نام کتاب : بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) نویسنده : الخوئي، السيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 521
آورده است كه خداوند بزرگ با هيچ عبادتى به مانند عقيده به بدا پرستش نگرديده است.[1]
باز صدوق از هشام بن سالم و او هم از امام صادق(ع) نقل مى كند كه نسبت به
پيشگاه خداوند از هيچ راهى مانند بدا تعظيم و تجليل به عمل نيامده است.[2]
از محمد بن مسلم نيز چنين آورده است كه امام صادق(ع) مى فرمايد: خداوند هيچ
پيامبرى را به پيامبرى مبعوث نكرده است، مگر اين كه از وى به سه چيز پيمان
گرفته باشد: اعتراف به بندگى، اجتناب از شرك، عقيده به بدا و اين كه
خداوند آن چه را كه بخواهد، مى تواند پس و پيش كند.[3]
علت و راز اين كه ائمه اهل بيت(ع) به مسئله بدا اهميت فوق العاده قائل شده و
پيروانشان را به امر سوق داده اند، اين است كه انكار نمودن بدا، مساوى با
انكار قدرت خداست و به اين معنى است كه خداوند قدرت ندارد آن چه را كه قلم
تقدير بر آن جارى گرديده است، تغيير دهد، يعنى تقديم و تأخير، زيادت و
نقصان كه همان بدا است، در آن ها به وجود آورد تعالى اللّه عن ذلك علوّا
كبيرا.
در صورتى كه اين هر دو عقيده، يعنى «انكار بدا» و «انكار قدرت خدا در تغيير
مقدرات»، علاوه بر اين كه يك پندار باطل و بى اساس است، موجب آن خواهد بود
كه انسان از اجابت دعا و نيايش و از تأثيرات آن در سرنوشت و مقدرات خود
مأيوس شود و در موقع نياز و ضرورت، كوچك ترين توجهى به سوى خدا نكند و نظرى
به سوى او نيفكند و از اين فيض الهى محروم بماند.
[1] در بعضى از نسخه ها به جاى «مثل البداء» جمله «افضل من البداء» آمده است. [2] توحيد صدوق، باب بدا 272 چاپ سال 1386 (ه. ق)؛ كافى وافى، باب بدا 1/ 113. [3] همان.
نام کتاب : بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) نویسنده : الخوئي، السيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 521