را به آستان امام حسين (ع) در كربلا، منتقل كردند.[152]

بنابراين با توجه به اين سند معتبر تاريخى، بايد قبر منسوب به وى را در حله، زيارتگاهى نمادين يا قبر يكى ديگر از علماى اين خاندان، به شمار آورد.

215. مقبره ابن نماى حلى (نجم‌الدين جعفر بن محمد)

زيارتگاه نجم‌الدين جعفر، فرزند نجيب‌الدين محمد، معروف به «ابن نماى حلى»، در محله «جباويين» شهر حله، مقابل يك بوستان عمومى به نام «منتزه الشعب»[153] و در فاصله كمى از مرقد منسوب به پدرش، قرار دارد. ساختمان زيارتگاه، داراى صحن وسيعى است كه ميان آن و اتاق مقبره، رواقى وجود دارد. بر قبر، ضريحى چوبى و بر فراز اتاق مقبره، گنبدى وجود دارد.[154]

...

از جزئيات زندگى و نام شيوخ و اساتيد وى، آگاهى‌هاى زيادى در دست نيست؛ جز آنكه نوشته‌اند او از يحيى بن سعيد حلى و نيز از پدرش، نجيب‌الدين محمد بن جعفر، روايت كرده است. از ميان شاگردان و راويانِ از وى نيز، بايد علامه حلى، برادرش نظام‌الدين احمد و محمد بن حسن بن محمد بن مهتدى، را كه در سال 670 ه. ق، از وى، اجازه روايت، دريافت كرده است، نام برد.[155]

ابن‌نما، داراى تأليفاتى است كه برخى از آنها، عبارت‌اند از:

1. «مثير الاحزان و منير سبل الاشجان»؛ اين كتاب در شرح مقتل امام حسين (ع) و ياران آن حضرت و از مقتل‌هاى مشهور و رايج ميان شيعيان است؛ به‌طورى‌كه تاكنون چندين بار، چاپ شده است.

2. «ذوب النضار فى شرح الثار» يا «شرح الثار فى احوال المختار»: اين كتاب در بيان‌

[152] . تكملة امل الآمل، ج 4، ص 425.

[153] . تاريخ مقام الامام المهدى( ع) فى الحلة، ص 180.

[154] . مراقد المعارف، ج 1، ص 83.

[155] . دايرة المعارف بزرگ اسلامى، ج 5، ص 60.