هر يك، داراى نسل زيادى‌اند.

امير شميله، سيدى جليل‌القدر، عظيم‌الشأن، باتقوا و دانشمند بود. او اهل حديث و عارف به احوال رجال حديث بود و بيش از صد سال، عمر كرد.[989] از آنجايى كه هيچ اشاره‌اى به وفات سيد محمد ابوشميله تاج‌المعانى حسنى، امير مكه مكرمه در اطراف ديوانيه نشده است، معلوم نيست به چه دليل اين مكان، به او انتساب داده شده است؛ به ويژه تصريح علماى انساب به وفات او در مكه،[990] ادعاى دفن او در ديوانيه عراق را مردود مى‌سازد.

324. مزار سيد محمد بن حمزه‌

اين زيارتگاه زيبا، در نواحى شهر غماس و در چهارراهى كه مسيرش به غماس- شاميه و ابوصخير است واقع شده و مورد توجه اهالى منطقه است.

براساس گزارشات محلى، فلسفه وجودى اين زيارتگاه، براساس خوابى مى‌باشد كه «مشتت حسين فتلاوى»، حدود صد سال قبل ديده است و چهار مرتبه تكرار شدن خواب، باعث شد تا مكان مورد نظر را خاكبردارى كنند كه درنتيجه، با صورت قبرى مواجه مى‌شوند. سپس نخستين بنا را در سال 1980 م مى‌سازند و پس از چند سال، بناى كنونى كه شامل ايوان، رواق و گنبد است، در ساليان اخير، ساخته شد.

به اعتقاد اهالى و كليددار بقعه، «صباح كاظم حسن» كه از قبيله آل‌فتله است، خفته در مزار، سيد محمد بن حمزة بن عبدالله بن حسن بن عباش الشهيد بن اميرمؤمنان على (ع) است.[991] اما اين ادعا، منشأ صحيحى ندارد؛ زيرا تداوم نسل عباس الشهيد (ع)، تنها از عبيدالله بن‌عباس (ع) است و او نيز صاحب دو فرزند، به نام‌هاى عبدالله و حسن بود كه تداوم نسل عبيدالله، تنها از حسن بن عبيدالله است و وى در سن 63 سالگى وفات يافت و داراى چهار

[989] . عمدة الطالب، صص 136 و 137؛ مناهل الضرب، صص 266 و 267.

[990] . الاصيلى، ص 117؛ المعقبون من آل ابى طالب، ج 1، ص 88.

[991] . معجم المراقد والمزارات فى العراق، ص 375؛ دليل العتبات والمراقد فى العراق، ص 169.