متر از سطح زمين قرار دارد كه از داخل، داراى تزيينات قرآنى و ادعيه است.

درباره شخص خفته در بقعه، دو ديدگاه است؛ برخى او را از نوادگان زيد شهيد (ع) و عده‌اى ديگر، او را از نوادگان امام حسين (ع) مى‌دانند. در تابلويى كه بر ديوار بقعه، نصب شده است، نسب شريف امامزاده سيد محمد ابوشميله را چنين معرفى مى‌كند: سيد محمد بن جعفر بن هاشم الاصغر بن محمد بن عبدالله بن ابى‌هاشم محمد الامير بن حسين الامير بن محمد الثائر بن موسى الثانى بن عبدالله بن موسى الجون ابن عبدالله المحض بن حسن المثنى بن امام حسن (ع). وى را سيدى جليل‌القدر و عظيم‌الشأن معرفى مى‌نمايند.[988]

گويا در نقل اين نسب‌نامه، اشتباهى رخ داده و صحيح آن، چنين است: امير تاج‌المعالى محمد بن ابى الفضل جعفر بن ابى هاشم محمد بن عبدالله بن ابى هاشم محمد الامير بن حسين الامير. مادرش از آل ابى الليل حسن موسوى داوودى حسنى است. او امير مكه مكرمه پس از حمزة بن وهاش بود. شيخ تاج الدين نقيب، درباره او مى‌نويسد: پدر و جدش هر دو امير مكه، قبل از تاج‌الدين بودند.

ابن‌عنبه نسابه، معتقد است كه او هنگام جنگ بين سادات بنى سليمان و بنى موسى، امارت مكه را به دست گرفت. بيشتر اجداد تاج‌المعالى محمد، امارت شهر ينبع را برعهده داشتند.

پدرش در ابتداى حكومتش بر مكه، خطبه به نام خلفاى مصرى مى‌خواند. سپس از سوى خليفه عباسى، نامه‌اى به او رسيد و او را به خطبه خواندن براى خلفاى عباسى مأمور كرد و او نيز دعوت ايشان را پذيرفت و ابوالفضل جعفر تمام اشيائى را كه مزين به نام خلفاى مصر در حرمين بود، شكست و بدين سان، ارادت خود را به عباسيان ثابت نمود. از او با عنوان محمد المعالى نيز ياد مى‌شود. وفاتش در سال 383 ه. ق، اتفاق افتاده است و صاحب سه فرزند به اسامى امير دبير شميله، فضل و ابوخليفه قاسم مى‌باشد كه‌

[988] . معجم المراقد والمزارات فى العراق، ص 373؛ دليل العتبات والمراقد فى العراق، ص 169.