چهار در، به رواق‌ها مرتبط مى‌شود و با آينه و كاشى نيز تزيين شده است. وسط اتاق، ضريح برنزى مشبك بسيار زيبايى، به ابعاد 2* 2 متر قرار دارد كه بر آن، ابيات زير، نقش بسته است:

بالاى اتاق مرقد، گنبدى كلاه‌خودى، به قطر هشت متر و ارتفاع دوازده متر، قرار دارد كه سراسر با كاشى‌هاى لاجوردى و آبى، تزيين يافته و شكوه خاصى به آرامگاه، داده است. در سال 1355 ه. ق، «شيخ ابراهيم اطيمش نجفى»، به مناسب ساخت رواق مرقد، اين اشعار زير، را سروده است:[922]

نسب شريف‌

علامه حرزالدين نسب شريفش را با 21 واسطه، به امام هفتم (ع) منتهى مى‌داند كه چنين است: سيد احمد بن هاشم بن علوى «عتيق الحسين» بن حسين (معروف به علامه غريفى بحرانى) بن حسن بن احمد بن عبدالله بن عيسى بن خميس بن احمد بن ناصر بن على كمال الدين بن سليمان بن جعفر بن ابى العشائر موسى صالح بن ابى الحمراء

[922] . معجم المراقد والمزارات فى العراق، صص 154 و 155؛ مراقد المعارف، ج 1، صص 271 و 272؛ دليل العتبات و المراقد فى العراق، صص 166 و 167.