برخى منابع نيز از درگذشت وى، به مرگ طبيعى حكايت دارند؛ چنان كه صاحب شب‌هاى پيشاور مى‌نويسد: «جناب سيد امير محمد عابد كه در گوشه انزوا اشتغال به عبادت داشت، به اجل طبيعى از دنيا رفت».[1775]

181. مقبره شيخ رياح‌

در منطقه جلام در شرق سامرا، گنبدى وجود دارد كه به شيخ رياح شهرت دارد و درباره شخص مدفون در آن، اطلاعى در دست نيست. تنها نويسنده كتاب تاريخ سامرا احتمال داده است كه صاحب اين مزار، رياح بن حارث بن ربيعه، از ياران امام على (ع) باشد كه در برخى كتب رجال شيعه، به وى اشاره شده است.[1776] البته نام اين شخص در منابع، به اختلاف، به‌صورت رباح يا رياح ضبط شده است.

«برقى» در رجال خود، رياح و برادرش عبدالله، فرزندان حرث از قبيله بكر بن وائل را در شمار اصحاب اميرمؤمنان (ع)، ذكر كرده است.[1777] فيروزآبادى نيز ذيل ماده «روح»، از وى به نام رياح بن حرث، ياد كرده و او را از تابعان دانسته است.[1778]

صاحب تاريخ بغداد نيز از شخصى به نام رياح بن حارث نام برده كه قابل انطباق بر همين شخص است و درباره‌اش نوشته است كه او، از على (ع) و حسن بن على (ع) و سعيد بن زيد، حديث شنيده و صدقة بن مثنى، حسن بن حكم نخعى، حرملة بن قيس و ديگران، از وى حديث نقل كرده‌اند. گفته مى‌شود كه او، دو بار با عمر بن خطاب، به حج رفت. سپس در ادامه از وى، بخشى از خطبه امام حسن مجتبى (ع) را در مدائن، نقل كرده است.[1779]

[1775] . شب‌هاى پيشاور، ص 122.

[1776] . تاريخ مدينة سامراء، ج 3، ص 139.

[1777] . رجال البرقى، صص 47 و 48.

[1778] . القاموس المحيط، الفيروزآبادى، ص 221.

[1779] . تاريخ بغداد، ج 9، ص 412.