همچنين كتيبه ديگرى نيز در اين بنا، وجود دارد كه نشان مى‌دهد اين زيارتگاه، به دستور امير شرف‌الدوله مسلم بن قريش عُقيلى (مقتول در 478 ه. ق) از امراى شيعه ناحيه جزيره، ساخته شده است.

محيى‌الدين بن على بكرى در سفرنامه خود (از سال 1139 ه. ق) مى‌نويسد: «به روستايى به نام دور رسيدم كه در آنجا، مزار سيد محمد، از فرزندان امام موسى كاظم (ع) قرار دارد». او سپس اين اشعار را مى‌سرايد:[1763]

در كتاب «جامع الانوار»، درباره محمد دورى، چنين آمده است:

شيخ محمد دورى كه نسبش به امام موسى كاظم (ع) مى‌رسد، از بزرگان مشايخ بود. او داراى اشارات غريب و كرامات عجيبى بود و در روستاى دور، از روستاهاى بغداد در فاصله چهار فرسخى «سرّ من رأى» (سامرا)، وفات يافت و قبر وى در آنجا، آشكار و محل زيارت است.[1764]

برخى از پژوهشگران عراقى، از جمله يونس السامرائى، احتمال داده‌اند كه اين زيارتگاه، مدفن يكى از رجال قرن چهارم هجرى، به نام ابوالطيب محمد بن فرّخان ابن روزبه دورى (زنده در 359 ه. ق) است‌[1765] كه خطيب بغدادى در تاريخ خود، مختصرى از زندگى‌نامه وى را آورده است.[1766]

[1763] . معجم المراقد والمزارات فى العراق، ص 371.

[1764] . جامع الانوار فى مناقب الاخيار، ص 596.

[1765] . ر. ك: المشاهد ذات القباب المخروطة في العراق، ص 45( به نقل از تاريخ الدور تأليف يونس السامرائى).

[1766] . تاريخ بغداد، ج 4، صص 281 و 282. خطيب بغدادى در شرح حال وى آورده است: محمد بن فرّخان بن روزبه، ابوالطيب دورى، از دور سامرا و معروف به فرُّخانى است. او به بغداد آمد و با صوفيان و اهل حديث نشست و برخاست داشت.

در بغداد، به نقل از پدرش و ابوخليفه فضل بن حباب و ديگران، احاديث ناشناخته‌اى را روايت مى‌كرد و در نقل حديث، ثقه و مورد اطمينان نبود. او همچنين با تعدادى از صوفيان، مانند جنيد، ابن عطاء و حريرى، ديدار داشت و از آنان، حكايت‌هاى صوفيانه‌اى را نقل مى‌كرد.