كنونى)، به شهادت رسيد.[1752] جعفر بن اسحاق بن موسى (ع) را نيز «سعيد حاجب»، در زمان مهتدى عباسى، در بصره به قتل رساند.[1753] از نوادگان اسحاق بن موسى (ع)، مى‌توان از «ابوجعفر محمد صورانى» كه در شيراز كشته شد و قبرش در اصطخر بود[1754] و نيز از محسن ثانى و برادرش، حسن، فرزندان محسن بن قاسم بن اسحاق بن موسى (ع) كه در كردك، به شهادت رسيدند[1755]، ياد كرد.

همچنين از نسل اسحاق، ابوعبدالله الشريف، معروف به نعمت، محمد بن حسن بن اسحاق بن حسين بن اسحاق بن امام موسى كاظم (ع) است كه شيخ صدوق، كتاب «من لايحضره الفقيه» را براى او تأليف كرده و اين مطلب را در مقدمه كتابش، آورده است.[1756][1757]

زون‌بر اين مزار، زيارتگاه‌هاى ديگرى نيز در ايران، به اسحاق بن موسى (ع)، منسوب است كه مشهورترين آنها در ساوه‌[1758]، گرگان‌[1759] و محلات‌[1760] مى‌باشد. با توجه به تصريح مورخان به وفات اسحاق در مدينه، در صحت انتساب همه اين زيارتگاه‌ها به وى، ترديد وجود دارد و درباره اشخاص مدفون در آنها، به تفصيل، در دانشنامه بقاع متبركه، سخن گفته شده است.

اما درباره شخص مدفون در بقعه ميان عوجه و تكريت عراق، دو احتمال وجود دارد: به يك احتمال، نسب اين شخص، اسحاق بن موسى بن اسحاق بن حسين بن اسحاق بن امام موسى كاظم (ع) و به احتمال ديگرى، اسحاق بن موسى بن اسحاق ابن‌

[1752] . التذكرة، ص 133.

[1753] . مقاتل الطالبيين، ص 541؛ منتهى الآمال، ج 2، ص 367.

[1754] . تهذيب الانساب، ص 170؛ عمدة الطالب، ص 141.

[1755] . النفحة العنبرية، ص 92.

[1756] . تحفة العالم في شرح خطبة المعالم، ج 2، ص 34؛ الاصيلي، صص 191 و 192.

[1757] فقيه بحرالعلوم، محمدمهدى، .

[1758] . نزهة القلوب، ص 306؛ گنجينه آثار قم، ج 2، ص 137.

[1759] . بناهاى تاريخى و اماكن باستانى ايران، ص 191؛ بناهاى آرامگاهى، ص 152؛ دائرةالمعارف تشيع، ج 2، ص 412.

[1760] . گنجينه آثار قم، ج 2، صص 44 و 47؛ دائرةالمعارف تشيع، ج 3، ص 357.