مى‌باشد كه براى استقامت بنا، وسط آن قرار داده شده است. گنبد بنا، عرقچينى مطبق و از آجر ساخته شده و قطر آن، سه متر و ارتفاع آن نزديك به سه متر است.

شيخ ملامحمود محمد آل دهيمه، امام و خطيب جامع عوجه، نقل مى‌كند كه در يكى از روزها، مشغول تعمير اين قبر بودم كه ناگهان با جسد تر و تازه‌اى، روبه‌رو شدم كه بوى عطرش، مشام انسان را نوازش مى‌داد و تاكنون چنين بوى خوشى، استشمام نكرده بودم. داخل قبر، جوان تمام قامتى را ديدم كه آثار ضربه‌اى بر سينه‌اش، نمايان بود. گويى كه تازه دفن شده است. سپس خاك را روى قبر ريختم و شروع به ساختمان بناى آن در سال 1940 م كردم؛ زيرا كراماتى از وى را شاهد بودم.

در سال 1976 م، ساختمان زيارتگاه بازسازى شد و در سال 1993 م، عمليات آن به پايان رسيد. آرامگاه سيد اسحاق، به يكى از زيارتگاه‌هاى مشهور منطقه، تبديل شد و گنبد آن، با كاشى‌هاى رنگى و آيات قرآن، تزيين گشت. مقابل مرقد، مسجدى براى اقامه نماز در فصل تابستان كه زائران بيشترى دارد، برپا گشت. كتابخانه‌اى نيز براى مطالعه زائران فراهم شد. ايام زيارتى اين بقعه، روزهاى دوشنبه و پنج‌شنبه هر هفته و ايام مناسبت‌هاى مذهبى است.[1738]

شخص مدفون در بقعه: براساس شهرت محلى، چنين مشهور است كه مدفون در اين بقعه، اسحاق، فرزند بلافصل امام كاظم (ع) است. اين در حالى است كه منابع تاريخى، او را متوفاى سال 240 ه. ق، در مدينه و مدفون در بقيع مى‌داند.[1739]

اسحاق، فرزند گرامى امام هفتم (ع) است كه ملقب به امير[1740] و امين‌[1741] بود. مادرش،

[1738] . معجم المراقد والمزارات فى العراق، صص 73 و 74.

[1739] . دليل العتبات والمراقد في العراق، ص 121؛ المشاهد المشرفة، ج 1، ص 132.

[1740] . عمدة الطالب، ص 261؛ النفحة العنبرية، ص 91.

[1741] . المجدى، ص 118.