بازگردانده شده و نزد بدن مطهر آن حضرت دفن شده است.

2. بقيع مدينه: براساس برخى اقوال، يزيد، سر امام حسين (ع) را براى عامل خود در مدينه، عمرو بن سعيد بن عاص، فرستاد و او سر شريف را كنار قبر حضرت فاطمه زهرا (عليها السلام) به خاك سپرد.[75]

3. دمشق: برخى مورخان نيز اشاره كرده‌اند كه پس از آوردن سر امام (ع) به دمشق، سر شريف در خزانه امويان باقى ماند تا اينكه پس از مدتى، آن را از آنجا خارج نموده و دفن كردند.[76] برخى نوشته‌اند كسى كه سر را از خزانه، خارج و دفن كرد «سليمان بن عبدالملك اموى» بود.[77] خوارزمى افزوده است زمانى كه «عمر بن عبدالعزيز» به خلافت رسيد، سر را از آنجا خارج كرد. اما مشخص نشد با آن، چه كرد؛ برخى احتمال داده‌اند كه او، سر را به كربلا بازگرداند.[78] براساس قول ديگرى، عمر بن عبدالعزيز سر را از جاى خود خارج نكرد. بلكه عباسيان پس از ورود به دمشق، سر را از محل دفن آن خارج كردند و با خود به محل نامعلومى بردند.[79]

4. قاهره: در زمان خلافت فاطميان مصر، در شهر عسقلان فلسطين، زيارتگاهى وجود داشته كه محل دفن سر امام حسين (ع) به شمار مى‌آمده است. «طلائع بن رُزَيك»، وزير الفائز، خليفه فاطمى، از ترس آنكه صليبيان، عسقلان را اشغال كنند، تصميم گرفت سر

[75] . ترجمة الامام الحسين( ع) ومقتله من القسم غير المطبوع من كتاب الطبقات الكبرى، محمد بن سعد، ص 84؛ مقتل الحسين، خوارزمى، ج 2، ص 83؛ تذكرة الخواص، سبط ابن الجوزى، ص 239؛ البداية والنهاية، ابن كثير، ج 8، ص 204؛ شذرات الذهب فى اخبار من ذهب، ابن عماد الحنبلى، ج 1، ص 275.

[76] . مقتل الحسين، ج 2، ص 83؛ تاريخ مدينة دمشق، ج 69، ص 161؛ تذكرة الخواص، ص 239؛ مثير الاحزان، ابن نما، ص 107؛ البداية والنهاية، ج 8، ص 204.

[77] . مقتل الحسين( ع)، ج 2، ص 83؛ تاريخ مدينة دمشق، ج 69، ص 161.

[78] . مقتل الحسين( ع)، ج 2، ص 84.

[79] . تاريخ مدينة دمشق، ج 69، ص 161.