پيامبر اعظم (ص) را به حرم امام حسين (ع) هديه كرد كه بدين مناسبت، مراسم باشكوهى در كربلا برگزار شد.[428]

در سال 1365 ه. ق- 1945 م همه سرداب‌هاى موجود زير رواق‌ها و ايوان طلاى حرم كه تا پيش از اين محل دفن مردگان بود، با سيمان پر شد و دفن مردگان در آنها، ممنوع اعلام شد.[429]

تاريخچه صندوقچه و ضريح قبر مطهر امام (ع)

گويند شاه اسماعيل صفوى در سال 920 ه. ق، دستور ساخت شش صندوقچه چوبى خاتم و منبت‌كارى نفيس را صادر كرد تا بر قبور مطهر امامان مدفون در عراق نصب شود كه البته صندوقچه قبر امام حسين (ع)، پس از وفات شاه اسماعيل در سال 932 ه. ق بر قبر مطهر، نصب گرديد.[430]

در سال 1133 ه. ق، گوهرشاه خانم، دختر شاه سلطان حسين صفوى كه به ازدواج نادرشاه درآمد، صندوقچه چوبى خاتم‌كارى نفيسى را كه ساخته دست هنرمندان شيرازى بود، به حرم مطهر هديه كرد.[431] اين صندوقچه در جريان حمله وهابى‌ها به كربلا، آسيب ديد و مقدارى از آن، در آتش سوخت و براى همين، در سال 1225 ه. ق بازسازى گرديد.[432]

به علت نشستن گرد و غبار و چربى و آلودگى بر صندوقچه، در سال 1360 ه. ق، استاد «محمد صنيع خاتم شيرازى»، صنعتگر معروف ايرانى، آن را به‌طور مناسب و شايسته‌اى، بازسازى كرد؛ به‌گونه‌اى كه گويا براى نخستين بار از دست سازنده اصلى آن، بيرون آمده است. براى آنكه صندوقچه از گرد و غبار آسيب نبيند، آن را از چهار سمت‌

[428] . بغية النبلاء في تاريخ كربلاء، ص 49.

[429] . همان، صص 166 و 167.

[430] . دائرة المعارف الحسينية- تاريخ المراقد، ج 2، صص 58 و 61.

[431] . شهر حسين، ص 325.

[432] . تاريخ جغرافيائى كربلاى معلى، عمادالدين حسين اصفهانى، ص 113.