و در مسير بازگشت خود به كوفه، بر اثر جراحت‌هاى خود، در اين منطقه از دنيا مى‌روند و امام (ع) آنها را در اينجا، به خاك مى‌سپرد.[1480]

در منابع تاريخى، شواهدى كه با آن، بتوان چنين اقوال و باورهايى را تأييد كرد، وجود ندارد و مورخان نيز براى جابر بن عبدالله، فرزندانى به نام‌هاى سعد و سعيد ذكر، نكرده‌اند.

431. مرقد سعيد بن جبير

اين زيارتگاه، در منطقه «الحى» قرار دارد. سعيد بن جبير، از علماى تابعان و مفسران بزرگ صدر اسلام به شمار مى‌آيد. كنيه‌اش ابوعبدالله يا ابومحمد بود. او اصالتاً از حبشه (اتيوپى كنونى) و برده آزاد شده «تيره بنى‌والبه»، از قبيله بنى‌اسد بود. او در سال 45 ه. ق، در حجاز (احتمالًا مدينه)، به دنيا آمد. از نوجوانى، به درس ابن عباس حضور مى‌يافت‌[1481]

وى از ياران خاص امام سجاد (ع) شناخته مى‌شود؛ به‌طورى‌كه حضرت او را مى‌ستود.[1482] او به تشويق ابن عباس، به تدريس حديث همت گماشت و روايات بسيارى در تفاسير خاصه و عامه، از وى به‌جا مانده است.[1483] سعيد، از جمله تابعانى است كه به پيروى از اميرمؤمنان (ع)، به جواز كتابت حديث، فتوا مى‌داد و احاديث را مى‌نگاشت.[1484] از سعيد، روايات فراوانى در فضيلت اهل‌بيت (عليهم السلام) و اميرمؤمنان (ع)، در مجامع روايى شيعه و اهل‌سنت، باقى مانده است.[1485]

...

او كنار بسيارى از چهره‌هاى شناخته شده تابعان و علما، از جمله عبدالرحمان بن ابى‌ليلى، عبدالرحمان بن عوسجه، شعبى، عبدالله بن شداد و حكم بن عتيبه‌[1486]، در قيام‌

[1480] .« مدينة النيل بين الماضى والحاضر»، صص 68 و 69.

[1481] . تاريخ‌الإسلام، ج 6، ص 367.

[1482] . مناقب آل ابى‌طالب، ج 4، ص 176؛ اختيار معرفة الرجال( رجال الكشى)، ص 119.

[1483] . براى مثال: شواهد التنزيل لقواعد التفضيل، ج 2، ص 193؛ تفسير القمى، ج 2، ص 381.

[1484] . مكاتيب الرسول( ص)، ج 1، ص 455.

[1485] . مناقب آل ابى‌طالب، ج 3، ص 329؛ كشف الغمة فى معرفة الأئمة، ج 1، ص 110.

[1486] . أنساب الاشراف، ج 7، ص ~363