او با فاطمه دختر عبدالله بن امام صادق (ع)، ازدواج كرد و نتيجه آن، يك پسر و يك دختر، به نام زيد و رقيه بود.[1160] فاطمه، دختر عون بن محمد بن على بن ابى‌طالب (ع)، همسر ديگر اوست كه از اين بانو، يك فرزند به نام محمد، به دنيا آمد.[1161] محمد ملقب به شعرانى بود.[1162] على بن اسماعيل، كنيزانى نيز داشت كه از آنها، خديجة الصغرى، خديجة الكبرى، عبدالله، ابراهيم، حسن، محسن، طاهر، بريهه، حكيمه، زينب و حسين و اسماعيل، به‌دنيا آمده‌اند.[1163] علماى انساب و مورخان، اطلاعات ديگرى درباره وى، به ثبت نرسانده‌اند.

- على بن محمد ديباج بن امام صادق (ع)

سيد عبدالرزاق كمونه قبر كنونى را از آنِ على بن محمد ديباج مى‌داند[1164] و به گفته ابونصر بخارى استناد مى‌كند و مى‌نويسد:

على در بغداد، درگذشت و قبرش آنجاست. او با پدرش در قيام عليه مأمون عباسى، اتفاق‌نظر داشت و در سال 200 ه. ق، قيام نمود. او اهواز را براى قيام، انتخاب كرد و با ابن افطس، حسين بن حسن بن على بن على بن الحسين السجاد (ع) و پسرعمويش زيد بن موسى كاظم (ع)، همراه شده، ياران مأمون عباسى بر محمد بن جعفر (ع) دست يافتند و چون على بن محمد دانست كه كارش به نتيجه نمى‌رسد، از بصره خارج شد و زيد بن موسى (ع) را بر جاى خود گذاشت و سرانجام در بغداد، وفات يافت.[1165]

ديگر علماى انساب نيز، وفات على بن محمد ديباج را در بغداد تأييد كرده‌اند. اما هيچ‌يك از آنها، موقعيت دقيق آن را مشخص نكرده‌اند.[1166]

[1160] . المجدى، ص 295.

[1161] . سرالسلسلة العلويه، ص 69.

[1162] . تهذيب الانساب، ص 174.

[1163] . المجدى، ص 295.

[1164] . آرامگاه‌هاى خاندان پاك پيامبر( ص)، صص 61 و 62.

[1165] . سرالسلسلة العلويه، ص 81.

[1166] . عمدة الطالب، ص 247؛ المشاهد المشرفه، ج 6، ص 88؛ المجدي، ص 288.