و برايش نذر مى‌كنند.[1153]

گويا اين ديدگاه، سابقه طولانى دارد و در گفتار علماى انساب و مورخان نيز نقل قول‌هايى پيدا مى‌شود؛ از جمله سيد جعفر بحرالعلوم، نوشته است:

در بغداد، دو قبر مذموم وجود دارد: يكى متعلق به على بن اسماعيل بن صادق (ع) است كه نزد اهالى بغداد، به سيد سلطان على، مشهور است و ديگرى برادرش، محمد بن اسماعيل، جد فاطميان است كه به فضل، شهرت دارد.[1154]

علامه حرز الدين، ضمن معرفى اين قبر در محله سلطان على بغداد، مى‌نويسد:

مى‌گويم سيد سلطان على و برادرش محمد فضل، از جمله كسانى بودند كه شيعيان در گذشته و حال، از آنها اعراض مى‌كردند؛ به علت مجالست آنها با هارون الرشيد و اذيت و سعايت امام موسى كاظم (ع) نزد هارون.[1155]

«سيد عبدالرزاق كمونه»، ضمن انتساب اين قبر به على بن اسماعيل، داستان سعايت على از امام كاظم (ع) را نزد هارون مى‌نويسد.[1156] سيد حسين ابوسعيد موسوى، قبر موجود در خيابان رشيد در رصافه بغداد را كه به سيد سلطان على مشهور است، براى على بن اسماعيل مى‌داند و مى‌نويسد: «اين قبر، نزد اهالى بغداد، غير معتبر است؛ زيرا على بن اسماعيل، به‌سبب سعايت عمويش نزد هارون، باعث قتلش شده است».[1157]

شيخ مفيد در ارشاد مى‌نويسد كه وى با سعايتش، باعث مرگ امام موسى كاظم (ع) شد. سپس داستانش را ذكر مى‌كند.[1158] مادر على بن اسماعيل، زنى از بنى‌مخزوم بود. ازاين‌رو، او را على بن مخزوميه مى‌خواندند.[1159]

[1153] . العقد اللامع بآثار بغداد والمساجد والجوامع، صص 401 و 402.

[1154] . تحفة العالم، ج 2، ص 27.

[1155] . مراقد المعارف، ج 1، صص 341 و 342.

[1156] . مشاهد العترة الطاهره، ص 43.

[1157] . المشاهد المشرفه، ج 6، صص 108 و 109؛ المشجر الوافى، ج 5، صص 271 و 272.

[1158] . الارشاد، ج 2، صص 237 و 238.

[1159] . سرالسلسلة العلويه، ص 67.