مى‌باشد دادخواهى كند؛ مأمور بفرستد و حق را بگيرد و رد نمايد. بايد دانست در هر امرى كه مرجع رسول اكرم باشد، ائمه عليهم السلام هم مى‌باشند، و اطاعت از ائمه عليهم السلام نيز اطاعت از رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم مى‌باشد.

خلاصه، آيه اول: (إِذا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النَّاسِ‌) و دوم: (أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ‌) و آيه (فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْ‌ءٍ) اعم از حكومت و قضاوت مى‌باشد؛ و اختصاص به باب قضاوت ندارد. صرف نظر از اين‌كه بعضى از آيات ظهور در حكومت به مفهوم اجرايى دارد.

در آيه بعد مى‌فرمايد: (أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَنْ يَتَحاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَ قَدْ أُمِرُوا أَنْ يَكْفُرُوا بِهِ ...).

«آيا نديدى كسانى را كه مى‌پندارند به آنچه به سوى تو نازل شده و آنچه پيش از تو نازل شده ايمان آورده‌اند، مى‌خواهند نزد طاغوت (قدرت‌هاى ناروا) دادخواهى كنند؛ در حالى كه مسلم است كه دستور دارند به آن (يعنى طاغوت) كافر شوند».

اگر نگوييم منظور از «طاغوت» حكومت‌هاى جور و قدرت‌هاى نارواى حكومتى به طور كلى است، كه در مقابل حكومت الهى طغيان كرده و سلطنت و حكومت برپا داشته‌اند، بايد قائل شويم كه اعم از قضات و حكام است. چون رجوع براى دادرسى و احقاق حقوق و كيفر متعدى غالباً با مراجعه به مقامات قضايى انجام مى‌گيرد؛ و باز حكم قضايى را مجريان- كه معمولًا آنها را حكومت كننده مى‌شناسند- اجرا مى‌كنند.

حكومت‌هاى جور، چه قضات و چه مجريان و چه اصناف ديگر آنها طاغوتند؛ چون در برابر حكم خدا سركشى و طغيان كرده، قوانينى به دلخواه وضع كرده، به اجراى آن و قضاوت بر طبق آن پرداخته‌اند. خداوند امر فرموده كه به آنها كافر شويد؛ يعنى در برابر آنها و اوامر و احكامشان عصيان بورزيد. بديهى است كسانى كه مى‌خواهند به «طاغوت» كافر شوند؛ يعنى در برابر قدرت‌هاى حاكمه ناروا سر به نافرمانى بردارند،