راه حل‌هائى بيابند، و به دنبال آن به جهاد و كوشش دسته جمعى بپردازند. در كشورهاى غير اسلامى، يا حكومتهاى غير اسلامى در كشورهاى اسلامى هر گاه بخواهند چنين اجتماعى فراهم آورند مجبورند مليونها از ثروت و بودجه مملكت را صرف كنند، تازه اجتماعات آنها بى صفا و ظاهرى و عارى از آثار خير است. اسلام ترتيباتى داده كه هر كس خودش آرزو مى‌كند به حج برود و راه افتاده به حج مى‌رود. خودش با اشتياق به نماز جماعت مى‌رود، بايد از اين اجتماعات به منظور تبليغات و تعليمات دينى و توسعه نهضت اعتقادى و سياسى اسلامى استفاده كنيم. بعضى به اين فكرها نيستند و بيش از اين كه. و لا الضالين. را خوب ادا كنند فكرى ندارند، حج كه مى‌روند به جاى اين كه با برادران مسلمان خود تفاهم كنند عقايد و احكام اسلام را نشر دهند و براى مصائب و مشكلات عمومى مسلمانان چاره اى بينديشند و مثلا براى آزاد كردن فلسطين كه وطن اسلام است اشتراك مساعى كنند به اختلافات دامن مى‌زنند. در حالى كه مسلمين صدر اسلام با اجتماع حج و با جماعت جمعه كارهاى مهم انجام مى‌دادند. در خطبه روز جمعه اين طور نبود كه فقط يك سوره و دعايى بخوانند و چند كلمه اى بگويند. با خطبه هاى جمعه بسيج سپاه مى‌شد و از مسجد به ميدان جنگ مى‌رفتند، و كسى كه از مسجد به ميدان جنگ برود فقط از خدا مى‌ترسد و بس، و از كشته شدن و فقر و آوارگى نمى‌ترسد، و چنين سپاهى سپاه فاتح و پيروز است. هر گاه خطبه‌هايى را كه راجع به جمعه است و خطبه هاى حضرت امير (ع) را ملاحظه كنيد [1] مى‌بينيد كه بنا بر اين بوده كه مردم را به راه بيندازند و به حركت درآورند و به مبارزه برانگيزند، براى اسلام فدائى و مجاهد بسازند، و گرفتاريهاى مردم دنيا را برطرف كنند. اگر هر روز جمعه مجتمع مى‌شدند و مشكلات عمومى مسلمانان را به ياد مى‌آوردند و رفع مى‌كردند يا تصميم به رفع آن مى‌گرفتند كار به اينجا نمى‌كشيد. امروز بايد با جديت اين اجتماعات را ترتيب دهيم و از آن براى تبليغات و تعليمات استفاده كنيم. به اين ترتيب، نهضت اعتقادى و سياسى اسلام وسعت پيدا مى‌كند و اوج مى‌گيرد.

[1] نهج البلاغه، خطبه 11، 27، 29، 51، 54 .. حكمت 365. وسائل الشيعه، ج 11، ص 395 به بعد.