35- س- كسى كه احتمال قوى عقلايى مى‌دهد كه نتواند اعمال را به نحو عادى انجام دهد، و ممكن است حج تمتع را بدل به افراد كند، آيا مى‌تواند از حج واجب نيابت كند؟

ج- مى‌تواند نيابت كند؛ ولى اگر وظيفه او عدول به افراد شد بنا بر احتياط منوبٌ عنه نبايد اكتفا به آن كند.

36- س- نايبى كه در وقت قبول نيابت براى حج معذور نبوده است، و بعد از عقد اجاره در موقع عمل يا قبل از مُحرم شدن جزء معذورين شده و در هر عذرى كه پيش آمده طبق وظيفه معذورين رفتار نموده، آيا حج او از منوبٌ عنه كافى است و آيا نسبت به نحوه عذر فرقى هست يا نه؟

ج- محل اشكال است.

37- س- كسانى كه در حال اجير شدن، از معذورين نبوده‌اند و بعداً در اثناى عمل عذر عارض شده است، آيا نيابتشان صحيح است و مستحق تمام اجرت مى‌باشند يا نه؟

ج- اشكال دارد.

38- س- خدمه‌اى كه از روى جهل به مسأله اجير شده‌اند و وقوف اختيارى مشعر را درك نكرده‌اند فعلًا تكليفشان چيست؟ و همچنين ساير معذورينى كه حج ناقص از اين قبيل انجام داده‌اند، تبرعاً يا با اجرت؟

ج- نيابت ايشان صحيح نيست و كفايت از منوبٌ عنه نمى‌كند، و بايد پول را برگردانند و خودشان با عدم عذر نسبت به درك اختيارى مشعر بايد با انجام عمره مفرده، از احرام خارج شوند.

39- س- در مناسك آمده است كه معذور نمى‌تواند نايب شود، معذور به چه كسى گفته مى‌شود؟ لطفاً حد آن را معين كنيد، مثلًا كسى كه‌