از بيرون آمدن غائط خوددارى كند، چنانچه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مى‌كند، بايد نماز را در وقتى كه مهلت پيدا مى‌كند بخواند، و اگر مهلت او به مقدار كارهاى واجب نماز است، بايد در وقتى كه مهلت دارد فقط كارهاى واجب نماز را به جا آورد و كارهاى مستحب آن مانند اذان و اقامه و قنوت را ترك نمايد.

مسأله 4 كسى كه مبطون است؛ يعنى مرضى دارد كه نمى‌تواند از بيرون آمدن غائط جلوگيرى كند، و در تمام وقت به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمى‌كند، چنانچه اگر بخواهد بعد از هر دفعه كه در بين نماز از او غائط خارج مى‌شود وضو بگيرد سخت نيست، بايد ظرف آبى پهلوى خود بگذارد و هر وقت غائط از او خارج شد فوراً وضو بگيرد و بقيه نماز را بخواند. و احتياط مستحب آن است كه همان نماز را دوباره با يك وضو بخواند، و اگر در بين آن نماز وضوى او باطل شد اعتنا نكند.

مسأله 5 كسى كه غائط طورى پى در پى از او خارج مى‌شود كه وضو گرفتن بعد از هر دفعه براى او سخت است، در بين نماز نبايد وضو بگيرد، ولى براى هر نمازى بايد يك وضو بگيرد.

مسأله 6 كسى كه مسلوس است؛ يعنى مرضى دارد كه بول او قطره قطره مى‌ريزد، و در تمام وقت به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا نمى‌كند، لازم نيست در بين نماز مانند مبطون وضو بگيرد، هر چند براى او وضو گرفتن سخت نباشد و با يك وضو مى‌تواند نمازهاى زيادى بخواند، مگر آن كه بعد از خواندن نمازى تا شروع به نماز ديگر كند از او قطره‌هاى بول خارج شود، و الّا خارج شدن قطره‌هاى بول در بين نماز سبب وضو گرفتن نمى‌شود.

مسأله 7 اگر كسى مرضى دارد كه نمى‌تواند از خارج شدن باد جلوگيرى نمايد، بايد به وظيفه كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند، عمل نمايد.