شرط يازدهم: آن كه به قصد امتثال، يعنى فقط براى انجام فرمان خداوند عالم، وضو بگيرد،

و اگر براى خشك شدن يا به قصد ديگر وضو بگيرد، باطل است.

مسأله 20 لازم نيست نيت وضو را به زبان بگويد يا از قلب خود بگذراند، ولى بايد در تمام وضو متوجه باشد كه وضو مى‌گيرد، به طورى كه اگر از او بپرسند چه مى‌كنى؟ بگويد وضو مى‌گيرم.

مسأله 21 كافى است در وضو قصد قربت كردن و ديگر قصد وجوب و استحباب لازم نيست، بلكه اگر اشتباهاً در جايى كه وضو واجب است قصد استحباب كند يا بر عكس، چنانچه قصد قربت كرده باشد، وضو صحيح است.

مسأله 22 اگر به خيال اين كه وضو دارد به قصد تجديد وضو، وضو بگيرد، بعد معلوم شود كه وضو نداشته وضويش صحيح است و نماز با آن درست است.

چيزهايى كه وضو را باطل مى‌كند

مسأله 1 شش چيز است كه وضو را باطل مى‌كند و بايد بعد از آنها وضو گرفت: اول: بول و آن چه در حكم آن است، مثل رطوبتى كه قبل از استبراء خارج شود. دوم: غائط. سوم: باد معده و روده كه از مخرج غائط خارج شود. چهارم: خوابى كه به واسطه آن چشم نبيند و گوش نشنود، ولى اگر چشم نبيند و گوش بشنود وضو باطل نمى‌شود. پنجم: چيزهايى كه عقل را از بين مى‌برد، مانند ديوانگى و مستى و بيهوشى. ششم: استحاضه زنان كه بعداً مسائل آن خواهد آمد.

مسأله 2 اگر بعد از اماله كردن، آب اماله خارج شود و با آن چيزى از غائط نباشد، وضو باطل نمى‌شود. و هم چنين اگر كرمى يا هسته‌اى خارج شود و آلوده به غائط نباشد، وضو باطل نمى‌شود.

مسأله 3 اگر انسان مرضى دارد كه بول او قطره قطره مى‌ريزد، يا نمى‌تواند