مسأله 6- تا انسان يقين نكند كه فتواى مجتهد عوض شده است مى‌تواند به آنچه در رساله نوشته شده عمل نمايد، و اگر احتمال دهد كه فتواى او عوض شده جست‌وجو لازم نيست.

مسأله 7- اگر مجتهد اعلم در مسأله‌اى فتوا دهد، مقلد آن مجتهد؛ يعنى كسى كه از او تقليد مى‌كند نمى‌تواند در آن مسأله به فتواى مجتهد ديگر عمل كند، ولى اگر فتوا ندهد و بفرمايد احتياط آن است كه فلان طور عمل شود، مثلًا بفرمايد احتياط آن است كه در ركعت سوم و چهارم نماز سه مرتبه تسبيحات اربعه؛ يعنى‌

«سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ للَّهِ وَلا الهَ الّا اللَّهُ وَاللَّهُ اكْبَرُ»

بگويند، مقلد بايد يا به اين احتياط كه احتياط واجبش مى‌گويند عمل كند و سه مرتبه بگويد، يا به فتواى مجتهدى كه علم او از مجتهد اعلم كمتر و از مجتهدهاى ديگر بيشتر است‌ [1] عمل نمايد، پس اگر او يك مرتبه گفتن را كافى بداند مى‌تواند يك مرتبه بگويد و همچنين است اگر مجتهد اعلم بفرمايد مسأله محل تأمل يا محل اشكال است.

مسأله 8- اگر مجتهد اعلم بعد از آن كه در مسأله‌اى فتوا داده احتياط كند- مثلًا بفرمايد ظرف نجس را كه يك مرتبه در آب كر بشويند پاك مى‌شود، اگر چه احتياط آن است كه سه مرتبه بشويند- مقلد او نمى‌تواند در آن مسأله به فتواى مجتهد ديگر رفتار كند [2]، بلكه بايد يا به فتوا عمل كند، يا به احتياط بعد از فتوا كه آن را احتياط مستحب مى‌گويند عمل نمايد.

مسأله 9- اگر مجتهدى كه انسان از او تقليد مى‌كند از دنيا برود بايد از مجتهد زنده تقليد كرد. ولى كسى كه در مسأله‌اى به فتواى مجتهدى عمل كرده‌ [3]، اگر بعد از مردن‌

[1] بنابر احتياط واجب و همين‌طور در نظائر مسأله.

[2] مگر اين‌كه فتاواى مجتهد ديگر نزديك‌تر به احتياط باشد.

[3] اگر به بعض فتاواى مجتهدى عمل كرد و آن مجتهد فوت شده، مى‌تواند در همه مسائل‌از او تقليد كند، گرچه در زمان زنده بودنش عمل نكرده باشد.