مسأله 1307- اگر سفر او سفر حرام نباشد ولى حيوان سوارى يا مركب ديگرى كه سوار است غصبى باشد، يا در زمين غصبى مسافرت كند، بنابر احتياط واجب‌ [1] بايد نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند.

مسأله 1308- كسى كه با ظالم مسافرت مى‌كند اگر ناچار نباشد و مسافرت او كمك به ظالم باشد، بايد نماز را تمام بخواند، و اگر ناچار باشد يا مثلًا براى نجات دادن مظلومى با او مسافرت كند، نمازش شكسته است.

مسأله 1309- اگر به قصد تفريح و گردش مسافرت كند حرام نيست و بايد نماز را شكسته بخواند.

مسأله 1310- اگر براى لهو و خوش‌گذرانى به شكار رود، نمازش تمام است و چنانچه براى تهيه معاش به شكار رود، نمازش شكسته است و اگر براى كسب و زياد كردن مال برود، احتياط واجب آن است كه نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند، ولى بايد روزه نگيرد.

مسأله 1311- كسى كه براى معصيت سفر كرده، موقعى كه از سفر برمى‌گردد اگر توبه كرده، بايد نماز را شكسته بخواند. و اگر توبه نكرده، بايد تمام بخواند و احتياط مستحب آن است كه هم شكسته و هم تمام بخواند.

مسأله 1312- كسى كه سفر او سفر معصيت است، اگر در بين راه از قصد معصيت برگردد، چنانچه باقيمانده راه هشت فرسخ باشد، يا چهار فرسخ باشد و بخواهد برود و همان روز يا شب آن برگردد [2]، بايد نماز را شكسته بخواند.

مسأله 1313- كسى كه براى معصيت سفر نكرده، اگر در بين راه قصد كند كه بقيه راه را براى معصيت برود، بايد نماز را تمام بخواند ولى نمازهايى را كه شكسته خوانده صحيح است.

[1] اين احتياط در مثل حيوان سوارى يا مركب ديگر واجب نيست و شكسته بايد بخواند.

[2] و اگرچه نخواهد آن روز يا شب برگردد بايد شكسته بخواند.