5- شك امام و مأموم‌

مسأله 1201- اگر امام جماعت در شماره ركعت‌هاى نماز شك كند مثلًا شك كند كه سه ركعت خوانده يا چهار ركعت، چنانچه مأموم يقين يا گمان داشته باشد كه چهار ركعت خوانده و به امام بفهماند كه چهار ركعت خوانده است، امام بايد نماز را تمام كند و خواندن نماز احتياط لازم نيست ونيز اگر امام يقين يا گمان داشته باشد كه چند ركعت خوانده است و مأموم در شماره ركعت‌هاى نماز شك كند، بايد به شك خود اعتنا ننمايد.

6- شك در نماز مستحبى‌

مسأله 1202- اگر در شماره ركعت‌هاى نماز مستحبى شك كند، چنانچه طرف بيشتر شك، نماز را باطل مى‌كند، بايد بنا را بر كمتر بگذارد مثلًا اگر در نافله صبح شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است و اگر طرف بيشتر شك، نماز را باطل نمى‌كند. مثلًا شك كند كه دو ركعت خوانده يا يك ركعت به هر طرف شك عمل كند، نمازش صحيح است.

مسأله 1203- كم شدن ركن، نافله را باطل مى‌كند [1] ولى زياد شدن ركن، آن را باطل نمى‌كند، پس اگر يكى از كارهاى نافله را فراموش كند و موقعى يادش بيايد كه مشغول ركن بعد از آن شده بايد آن كار را انجام دهد و دوباره آن ركن را به‌جا آورد مثلًا اگر در بين ركوع يادش بيايد كه سوره را نخوانده، بايد برگردد و سوره را بخواند و دوباره به ركوع رود.

مسأله 1204- اگر در يكى از كارهاى نافله شك كند، خواه ركن باشد يا غير ركن، چنانچه محل آن نگذشته، بايد به‌جا آورد و اگر محل آن گذشته، به شك خود اعتنا نكند.

[1] بنابر احتياط واجب.