وَ الْحَمْدُلِلَّهِ وَ لا الهَ الّا اللَّهُ وَ اللَّهُ اكْبَرُ) بگويند، مقلد بايد يا به اين احتياط كه احتياط واجبش مى‌گويند عمل كند و سه مرتبه بگويد، يا بنابر احتياط واجب به فتواى مجتهدى كه علم او از مجتهد اعلم كمتر و از مجتهدهاى ديگر بيشتر است عمل نمايد، پس اگر او يك مرتبه گفتن را كافى بداند مى‌تواند يك مرتبه بگويد و همچنين است اگر مجتهد اعلم بفرمايد مسأله محل تأمل يا محل اشكال است.

مسأله 8- اگر مجتهد اعلم بعد از آن كه در مسأله فتوى داده احتياط كند- مثلًا بفرمايد ظرف نجس را كه يك مرتبه در آب كر بشويند پاك مى‌شود، اگر چه احتياط آن است كه سه مرتبه بشويند- مقلد او نمى‌تواند در آن مسأله به فتواى مجتهد ديگر رفتار كند، بلكه بايد يا به فتوى عمل كند، يا به احتياط بعد از فتوى كه آن را احتياط مستحب مى‌گويند عمل نمايد، مگر آن كه فتواى آن مجتهد نزديكتر به احتياط باشد.

مسأله 9- تقليد ميّت ابتداءً جايز نيست، ولى بقاء بر تقليد ميّت اشكال ندارد و بايد بقاء بر تقليد ميّت به فتواى مجتهد زنده باشد و كسى كه در بعضى از مسائل به فتواى مجتهدى عمل كرده، بعد از مردن آن مجتهد مى‌تواند در همه مسائل از او تقليد كند.

مسأله 10- اگر در مسأله‌اى به فتواى مجتهدى عمل كند، و بعد از مردن او در همان مسأله به فتواى مجتهد زنده رفتار نمايد، دوباره نمى‌تواند آن را مطابق فتواى مجتهدى كه از دنيا رفته است انجام دهد. ولى اگر مجتهد زنده در مسأله‌اى فتوى ندهد و احتياط نمايد و مقلد مدتى به آن احتياط عمل كند، دوباره مى‌تواند به فتواى مجتهدى كه از دنيا رفته عمل نمايد. مثلًا اگر مجتهدى گفتن يك مرتبه‌ (سُبحانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا الهَ الَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ اكْبَرُ) را در ركعت سوم و چهارم نماز كافى بداند و مقلد مدتى به اين دستور عمل نمايد و يك مرتبه بگويد، چنانچه آن مجتهد از دنيا برود و مجتهد زنده احتياط واجب را در سه مرتبه گفتن بداند و مقلد مدتى به اين احتياط عمل كند و سه مرتبه بگويد دوباره مى‌تواند به فتواى مجتهدى كه از دنيا رفته برگردد و يك مرتبه بگويد.

مسأله 11- مسائلى را كه انسان غالباً به آنها احتياج دارد واجب است ياد بگيرد.

مسأله 12- اگر براى انسان مسأله‌اى پيش آيد كه حكم آن را نمى‌داند مى‌تواند