عصر و عشاى كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند و در اين پنج نماز در صورتى اذان ساقط مى‌شود كه با نماز قبلى فاصله نشود يا فاصله كمى بين آنها باشد، ولى فاصله شدن نافله و تعقيب ضرر ندارد.

مسأله 923- اگر براى نماز جماعتى اذان و اقامه گفته باشند، كسى كه با آن جماعت نماز مى‌خواند، نبايد براى نماز خود اذان و اقامه بگويد.

مسأله 924- اگر براى خواندن نماز جماعت به مسجد رود و ببيند جماعت تمام شده تا وقتى كه صفها به هم نخورده و جمعيت متفرق نشده، نمى‌تواند براى نماز خود اذان و اقامه بگويد در صورتى كه براى جماعت اذان و اقامه گفته شده باشد.

مسأله 925- در جايى كه عده‌اى مشغول نماز جماعتند، يا نماز آنان تازه تمام شده و صفها بهم نخورده است، اگر انسان بخواهد فرادى يا با جماعت ديگرى كه برپا مى‌شود نماز بخواند، با سه شرط اذان و اقامه از او ساقط مى‌شود:

اوّل: آن كه براى آن نماز، اذان و اقامه گفته باشند.

دوّم: آن كه نماز جماعت باطل نباشد.

سوّم: آن كه نماز او و نماز جماعت در يك مكان باشد، پس اگر نماز جماعت، داخل مسجد باشد و او بخواهد در بام مسجد نماز بخواند، مستحب است اذان و اقامه بگويد.

مسأله 926- اگر در شرط دوم از شرطهايى كه در مسأله پيش گفته شده شك كند، يعنى شك كند كه نماز جماعت صحيح بوده يا نه، اذان و اقامه از او ساقط است ولى اگر در يكى از دو شرط ديگر شك كند مستحب است اذان و اقامه بگويد.

مسأله 927- كسى كه اذان و اقامه ديگرى را مى‌شنود مستحب است هر قسمتى را كه مى‌شنود بگويد ولى در حكايت اقامه كه از ديگرى بشنود از (حى على الصّلوة) تا (حى على خير العمل) را به اميد ثواب بگويد.

مسأله 928- كسى كه اذان و اقامه ديگرى را شنيده، چه با او گفته باشد يا نه، در صورتى كه بين آن اذان و اقامه و نمازى كه مى‌خواهد بخواند زياد فاصله نشده باشد، مى‌تواند براى نماز خود اذان و اقامه نگويد.

مسأله 929- اگر مرد اذان زن را با قصد لذّت بشنود، اذان از او ساقط نمى‌شود.

بلكه اگر قصد لذّت هم نداشته باشد، ساقط شدن اذان اشكال دارد.