كند كه يك سال است، ولى مرد بگويد دو سال است.

مسأله 21- اگر بر مهر توافق نمايند و مرد ادعا كند كه تحويل زن داده، ولى بيّنه نداشته باشد قول، قول زن است با قسمش.

مسأله 22- اگر مرد به اندازه مهر زن به او بدهد سپس بعد از آن اختلاف نمايند، پس زن بگويد آن را به عنوان هبه دادى ولى مرد بگويد مهر تو بود كه دادم، بعيد نيست كه تداعى باشد و اين مسأله به تأمل زيادترى احتياج دارد.

مسأله 23- اگر فرزند صغير خود را تزويج نمايد، پس اگر فرزند مالى داشته باشد مهر بر خود فرزند است و اگر مالى نداشته باشد مهر بر عهده پدر است؛ پس اگر پدر بميرد مهر از اصل تركه او خارج مى‌شود چه فرزند بالغ و توانگر شده باشد يا نه. البته اگر پدر از ضمان عهده آن در ضمن عقد برائت بجويد از آن برى‌ء مى‌شود.

مسأله 24- اگر پدر، مهرى را كه از جهت تنگدستى فرزند به عهده‌اش است بپردازد سپس بچه بالغ شود و قبل از دخول، زن را طلاق دهد، فرزند نصف مهر را پس مى‌گيرد و مال خودش مى‌باشد، نه مال پدر.

خاتمه در شرطهاى مذكور در عقد ازدواج‌

مسأله 1- جايز است كه هر شرط جايزى در ضمن عقد ازدواج، شرط شود. و بر مشروط عليه، واجب است كه همانند ساير عقود به آن وفا نمايد. ليكن تخلف شرط يا متعذر شدن آن، موجب خيار فسخ در عقد ازدواج نمى‌باشد به خلاف بقيه عقدها. البته اگر شرط، التزام به وجود صفتى در يكى از زوجين باشد مثل اينكه زوجه باكره باشد يا زوج مؤمن و غير مخالف باشد و خلاف آن معلوم شود، موجب خيار فسخ است چنان كه قبلًا به آن اشاره شد.

مسأله 2- اگر در عقد ازدواج چيزى را كه مخالف مشروع است شرط نمايد مثل اينكه او را از بيرون رفتن از منزل- هر وقت و هرجا كه بخواهد- جلوگيرى ننمايد يا حق همخوابگى هووى او را ادا ننمايد و مانند آن و همچنين اگر شرط كند كه بر سر او زن يا