كجاى ديوارشان دارند، پس هر كدام از آنان مى‌توانند درب ديگرى داخل‌تر يا سابق‌تر از درب اولشان بازنمايند؛ با مسدود كردن درب اول و يا مسدود نكردن آن.

مسأله 3- كسى كه ديوار خانه‌اش در كوچه بن‌بست است حق ندارد دربى را به آن كوچه باز كند مگر با اذن صاحبان كوچه. البته حق دارد روزنه و پنجره‌اى به آن كوچه باز كند و آن‌ها حق منع او را ندارند؛ زيرا اين كار، تصرف در ديوارش است- نه در ملك آن‌ها- و آيا حق دارد دربى به منظور نور گرفتن و دخول هوا- نه راه قرار دادن- به آن كوچه باز نمايد؟ اقرب جواز آن است و صاحب بن‌بست حق دارد سند مالكيت را جهت دفع شبهه محكم نمايد.

مسأله 4- براى هر يك از صاحبان كوچه بن‌بست- خودش و متعلقاتش از عيال و چهارپاها و ميهمان‌ها و عيادت‌كننده و زائرين او- جايز است كه در آن جلوس نموده و راه برود و به خانه‌اش تردّد نمايد. و همچنين است قرار دادن هيزم و مانند آن در آن تا آن‌كه داخل خانه بياورد. و همچنين قرار دادن بارها و چيزهاى سنگين وقت وارد كردن و خارج كردن آن‌ها بدون اذن شركايش، بلكه اگر چه در بين آن‌ها قُصَّر و مولّى عليه باشد. و رعايت مساوات با بقيه شركا لازم نيست.

مسأله 5- خيابان‌ها و راه‌هاى عمومى اگر چه براى راه قرار دادن عموم مردم ايجاد شده و منفعت اصلى آن‌ها تردّد در آن‌ها به رفت و آمد است و ليكن براى هر كسى جايز است كه به غير از راه رفتن، از آن‌ها براى نشستن يا خوابيدن يا نماز و غير اين‌ها استفاده نمايد، به شرط آن‌كه بنابر احتياط (واجب) كسى به وسيله آن متضرر نشود و مزاحم اهالى خيابان نبوده و راه بر عابرين تنگ نشود.

مسأله 6- در نشستن غير مضر بين آن‌كه براى استراحت باشد يا براى تفريح و بين آن‌كه براى حرفه و معامله باشد، فرق نمى‌كند- در صورتى كه در فراخى و جاهاى وسيع بنشيند تا راه بر عابرين تنگ نشود- پس اگر به هر قصدى در آن‌ها بنشيند كسى حق ندارد او را برخيزاند.

مسأله 7- اگر در جايى از راه بنشيند سپس از آنجا بلند شود، پس اگر نشستن، جهت‌