و از آن جمله اينكه: جنازه را بر دوش بگذارند و ببرند و روى چهارپا و مانند آن برده نشود، تا از ثواب آن محروم نشوند، مگر آن‌كه عذرى باشد مثل دورى راه، البته حمل جنازه با چهارپا و مانند آن، معلوم نيست كه مكروه باشد.

و از آن جمله اينكه: تشييع‌كننده در حال خشوع و تفكر باشد و چنين تصور كند كه خود او را برداشته و مى‌برند و او بازگشت به دنيا را خواهش كرده و اجابت شده است.

و از آن جمله اينكه: در حال تشييع پياده باشد و سوار شدن در آن حال مكروه است، مگر آن‌كه معذور باشد، البته در وقت بازگشتن مكروه نيست.

و از آن جمله اينكه: پشت سر جنازه يا در يكى از دو طرف آن راه برود و اولى (پشت سر) افضل است.

و از آن جمله اينكه: هر تشييع‌كننده هر چهار طرف تابوت را بردارد و بهتر است اول جلوى تابوت طرف راست ميّت را بر دوش راست بگذارد سپس طرف راست آخر تابوت را روى دوش راست بگذارد بعد از آن طرف چپ آخر تابوت را روى دوش چپ بگذارد، آنگاه به قسمت چپ جلوى تابوت رفته آن را روى دوش چپ بگذارد.

و از آن جمله اينكه: صاحب عزا پا برهنه باشد و عباى خود را از دوش بردارد يا به طورى كه مناسب شخص عزادار است وضع ظاهرى خود را تغيير دهد تا اينكه معلوم شود او صاحب عزا است. و خنديدن و لهو و لعب و برداشتن عبا براى غير صاحب عزا و تند راه رفتن به طورى كه منافى مداراى با ميّت باشد خصوصاً دويدن، در تشييع جنازه مكروه است، بلكه سزاوار است كه تشييع كنندگان در راه رفتن ميانه‌روى نمايند. و آتش بردن پشت سر جنازه در حال تشييع مكروه است، مگر در شب كه چراغ يا هر روشنايى ديگر مكروه نيست. و در موقع عبور جنازه، برخاستن شخص نشسته مكروه است، مگر آن‌كه ميّت كافر باشد كه در اين صورت بر مى‌خيزد. و بهتر آن است كه زن‌ها در تشييع جنازه شركت نكنند؛ اگر چه ميّت زن باشد. و بعيد نيست شركت زن‌هاى جوان، در تشييع جنازه مكروه باشد.

نماز ميّت‌