بوده و مانند آن ناشى مى‌شود، مانند وقتى كه حيوانش بميرد و ميته گردد يا انگور او شراب شود. و اين حق با ارث و غير آن قابل انتقال به غير است. و براى هيچ كس تصرف در اين اعيان بدون اذن صاحب حق جايز نيست. پس صحيح است كه روى اين حق بدون عوض مصالحه كند. ليكن عوض قرار دادن آن خالى از اشكال نيست، بلكه بعيد نيست كه داخل در كسب ممنوع باشد، ولى اگر مالى را به او ببخشد براى اينكه دست از آن (عين نجس) بردارد و از آن اعراض كند و سپس بخشنده مال، آن را حيازت كند، سالم از اشكال مى‌شود، مانند بذل نمودن مال به كسى كه در جاهاى مشترك، مانند مسجد و مدرسه پيش‌تر جا گرفته، براى آن‌كه دست از آنجا بردارد و بخشنده مال ساكن آن شود.

مسأله 3- بدون اشكال فروش آنچه از اجزاء ميته كه حيات در آن حلول نكرده و داراى منفعت حلال مقصود است جايز مى‌باشد، مانند مو و پشم ميته، بلكه و شير آن اگر قائل به طهارت آن باشيم. و در جواز فروش ميته پاك، همچون ماهى و مانند آن در صورتى كه داراى منفعت باشد و لو اينكه منفعت از روغن آن باشد، اشكال است كه نبايد احتياط ترك شود.

مسأله 4- در صورتى كه فضله‌هاى حيوانات داراى منفعت باشد، هيچ اشكالى در اينكه فروش آن‌ها جايز است نيست. و اما فروش بول‌هاى پاك: پس بدون اشكال فروش بول شتر جايز است؛ و اما غير آن، جايز بودن فروشش داراى اشكال است، كه در صورت داشتن منفعت حلال مقصود، جايز بودن آن بعيد نيست.

مسأله 5- اشكالى نيست در اينكه فروش چيز متنجس كه قابل تطهير است جايز است.

و همچنين است متنجس غير قابل تطهير در صورتى كه انتفاع بردن از آن با همان صفت نجاستش در حال اختيار، جايز باشد، مانند روغن متنجس كه انتفاع از آن در روشن كردن چراغ با آن و ماليدن به كشتى‌ها ممكن است، و (مانند) رنگ و گل متنجس و صابون و مانند آن. و اما آنچه كه قابل تطهير نباشد و جواز انتفاع از آن متوقف بر طهارتش باشد، مانند سكنجبين نجس و مانند آن، فروش آن و معاوضه نمودن بر آن جايز نيست.

مسأله 6- فروش ترياقى كه مشتمل بر گوشت‌هاى افعى‌ها است با ثابت نشدن اينكه‌