است به طورى كه شستن با شرايطش صدق كند اگر چه جبيره هم باشد. اما اگر جبيره روى موضع مسح باشد بايد حتماً آن را بردارد. و اگر برداشتن جبيره ممكن نباشد، در صورتى كه روى محل مسح باشد بايد روى جبيره را مسح كند و اگر جبيره در محلى كه شستن آن واجب است باشد، در صورت امكان رساندن آب به زير آن به طورى كه شستن با شرايطش صدق كند، واجب است وگرنه بايد روى جبيره را مسح كند.

مسأله 2- بايد روى تمام جبيره‌اى كه در مواضع شستن است، دست بكشد، البته دست كشيدن روى آن قسمتى كه دست كشيدن روى آن ممكن نيست و يا مشكل است مانند ميان نخ‌ها، لازم نيست و اما در مواضع مسح، مسح روى جبيره مانند مسح خود سر و پاها است- هم از نظر مقدار و هم از نظر كيفيت- پس بايد به وسيله دست و با رطوبت دست، مسح نمايد، بر خلاف جبيره‌اى كه در موضع شستن بود.

مسأله 3- ظاهر اين است كه اگر جبيره تمام عضوى را هم- خصوصاً محل مسح- فراگيرد احكام جبيره در آن جريان دارد. و اگر جبيره بيشتر اعضاى وضو را فراگرفته باشد، احتياط (مستحب) به جمع بين وضوى جبيره و تيمّم، اگر تيمّم بدون حائل ممكن است، ترك نشود، اگر چه كفايت تيمّم تنها بعيد نيست. البته اگر حائل تمام مواضع تيمّم را هم گرفته باشد و تيمّم بر بشره ممكن نباشد، بايد فقط وضوى جبيره‌اى بگيرد.

مسأله 4- اگر جبيره بعضى از قسمت‌هاى سالم عضو را گرفته باشد، آن مقدارى كه معمولًا براى بستن بيشتر جبيره‌ها لازم است، حكم جبيره را دارد، پس بايد روى آن دست كشيد و اگر بيشتر از مقدار معمول باشد، در صورت امكان، آن را كنار زده و قسمت سالم عضو را مى‌شويد سپس آن را سر جايش مى‌گذارد و روى آن دست مى‌كشد. و اگر كنار زدن آن ممكن نباشد روى آن دست مى‌كشد، و احتياط با ضميمه كردن تيمّم به وضوى جبيره ترك نشود.

مسأله 5- اگر به علت نجس بودن جبيره نتواند روى آن دست بكشد پارچه‌اى را به طورى كه جزء جبيره محسوب شود روى آن قرار داده و بر آن دست مى‌كشد.

مسأله 6- جراحتى كه روى آن باز است و شستن آن ممكن نيست، بنابر اقوى شستن‌