رمضان كند در بين نباشد، بلكه اگر اعتكاف در روزهاى معيّنى را نذر كند و روزه نذر هم به گردنش باشد، اگر روزه نذرى را در ايام اعتكاف بگيرد، مجزى است و نذرش ادا مى‌شود.

چهارم: نبايد اعتكاف كمتر از سه روز به همراه شب‌هاى ما بين- باشد،

اما بيشتر از آن مانعى ندارد و حد اكثر ندارد، اگر چه بعد از هر دو روز، سومين روز آن واجب است. پس اگر پنج روز اعتكاف كند، روز ششم واجب است و اگر هشت روز اعتكاف كند، روز نهم بنابر احتياط (واجب) واجب است و به همين منوال. و روز از طلوع فجر است تا برطرف شدن سرخى طرف مشرق، پس اگر از طلوع فجر (روز اول) تا غروب روز سوم اعتكاف كند كفايت مى‌كند. و داخل كردن شب اول و چهارم، در اعتكاف لازم نيست، اگر چه جايز است. و در اينكه اعتكاف سه روز به طور تلفيق صحيح و كافى باشد- يعنى، از ظهر روز اول شروع كند تا ظهر روز چهارم- تأمل و اشكال است.

پنجم: آن‌كه اعتكاف در يكى از مساجد چهارگانه‌

مسجد الحرام، مسجد النبى صلى الله عليه و آله و سلم، مسجد كوفه و مسجد بصره- باشد و در غير اين مساجد محل اشكال است، پس در ساير مساجد جامع بنابر احتياط (واجب) بايد به قصد رجاء و احتمال مطلوبيّت آورده شود اما در غير مساجد جامع، مانند مسجد قبيله يا بازار جايز نيست.

ششم: اذن كسى كه اذنش معتبر است،

مانند مستأجر نسبت به اجير خاص در صورتى كه اجاره طورى باشد كه مالك منفعت اعتكاف باشد وگرنه اعتبار اذن او معلوم نيست، بلكه در بعضى از موارد معتبر نبودن آن معلوم است. و مانند شوهر نسبت به زن اگر اعتكاف با حق شوهر منافات داشته باشد، اگر چه محل اشكال است، ليكن احتياط ترك نشود. و مانند پدر و مادر نسبت به فرزندشان اگر باعث اذيّت آنان باشد وگرنه اذن آنان معتبر نيست، اگر چه احوط (استحبابى) است.

هفتم: ماندن در مسجد به طور مستمر،

بنا بر اين اگر عمداً و با اختيار براى غير آن جهاتى كه بيرون رفتن را تجويز مى‌كند از مسجد بيرون رود، اعتكاف باطل مى‌شود؛ اگر چه جاهل به حكم باشد، البته اگر از روى فراموشى يا اكراه بيرون رود، باطل نمى‌شود.

و همچنين است اگر به حكم ضرورت- عقلى يا شرعى يا عرفى- بيرون رود، مانند اينكه قضاى حاجت- بول يا غائط- كند و يا براى غسل جنابت و مانند اين‌ها خارج شود. و