(استحبابى) است. و اعتكاف در اصل شرع اسلام مستحب است و گاهى انجام آن به خاطر نذر يا عهد يا قسم يا اجاره و مانند آن واجب مى‌شود. و در هر زمانى كه روزه گرفتن صحيح باشد، اعتكاف نيز صحيح است. و بافضيلت‌ترين اوقات آن ماه رمضان است و برترين ايام ماه رمضان دهه آخر آن است. و كلام (در اعتكاف) در شروط و احكام آن است:

شرايط اعتكاف‌

براى صحيح بودن اعتكاف چند چيز شرط است:

اول: عقل،

بنا بر اين اعتكاف از شخص ديوانه- اگر چه ديوانه ادوارى در زمان ديوانگى- و از شخص مست و مانند او از كسانى كه فاقد عقل مى‌باشند، صحيح نيست.

دوم: نيّت،

و در آن بعد از معيّن كردن اعتكاف علاوه بر قصد قربت و اخلاص، چيزى معتبر نيست. و قصد وجه؛ يعنى، قصد وجوب يا استحباب، مانند ساير عبادات، لازم نيست (و رعايت قصد وجه به اين صورت است) كه در اعتكاف واجب قصد وجوب كند و در اعتكاف مستحب قصد استحباب نمايد، اگر چه سومين روز در اعتكاف مستحبى واجب مى‌شود و بهتر است كه از آغاز نيّت، ملاحظه وجوب روز سوم را بكند بلكه در روز سوم نيّتش را (به قصد وجوب) تجديد نمايد. و وقت نيّت در آغاز اعتكاف، اول طلوع فجر روز اول است؛ يعنى، تأخيرش از آن جايز نيست، ولى جايز است كه در اول شب يا در بين شب، اعتكاف را شروع كند و از همان زمان شروع نيّت اعتكاف مى‌كند، بلكه احتياط (مستحب) آن است كه شب اول را نيز در اعتكاف داخل كند و از اول شب نيّت كند.

سوم: روزه گرفتن،

پس اعتكاف بدون روزه صحيح نيست و لازم نيست كه روزه براى اعتكاف باشد، بلكه روزه غير اعتكاف هم كفايت مى‌كند، چه واجب باشد، چه مستحب، خواه براى خودش انجام دهد و خواه از ديگرى به عهده گرفته باشد، بدون اينكه فرقى بين اقسام اعتكاف و انواع روزه باشد، حتى صحيح است اعتكافى را كه نذر كرده يا براى انجام آن اجير شده است در ماه رمضان انجام دهد، اگر قرينه‌اى كه آن را منصرف به غير ماه‌