براى آن هم به همان تعداد است. و احتياط (مستحب) تكرار سجده سهو است براى هر سلامى (مثلًا اگر دو صيغه سلام را بيجا گفته، دو بار دو سجده سهو انجام دهد) و همچنين است حال سجده سهو در تسبيحات اربع.

مسأله 3- اگر به گردن نمازگزار سجده سهو و قضاى اجزاى فراموش شده و چند ركعت نماز احتياط واجب باشد، بايد سجده سهو را از هر دوى آن‌ها تأخير بيندازد و احتياط (واجب) آن است كه ركعت‌هاى نماز احتياط را بر قضاى اجزاء، مقدم بدارد، بلكه وجوب اين تقديم خالى از رجحان نيست.

مسأله 4- واجب است بعد از نماز فوراً سجده سهو را به جا آورد و در صورتى كه تأخير بيندازد گناه كرده است، اگر چه نمازش صحيح است. و وجوب سجده سهو و فوريّت آن به واسطه تأخير انداختن آن از بين نمى‌رود، پس بايد (بازهم) فوراً سجده نمايد، چنان كه اگر آن را مثلًا فراموش كند، تا يادش آمد، بايد فوراً سجده نمايد و اگر تأخير بيندازد گناه كرده است.

مسأله 5- در سجده مذكور، هم‌زمان با اوّلين جزء مسمّاى سجده، نيّت واجب است.

و تعيين سبب سجده سهو و لو اينكه متعدد باشد، واجب نيست. چنان كه بنابر اقوى، ترتيب در اسباب سجده سهو، موجب وجوب ترتيب در سجده سهو نمى‌گردد. و تكبير در آن واجب نيست، اگر چه احوط (استحبابى) است. و احتياط (مستحب) آن است كه تمام آنچه در سجده نماز واجب است، خصوصاً قرار دادن هفت موضعِ سجده بر زمين، در سجده سهو مراعات شود، هرچند واجب نبودن چيزى كه صدق مسمّاى سجده بر آن توقف ندارد، خالى از قوّت نيست، ولى در سجده نكردن بر پوشيدنى و خوردنى، احتياط را ترك نكند و احتياط (مستحب) آن است كه در هر يك از دو سجده سهو اين ذكر مخصوص را بگويد: «بِسْمِ اللَّه وَ باللَّه وَ صَلّى اللَّهُ عَلى‌ مُحمَّدٍ وَ آلِ مُحمَّدٍ» يا بگويد: «بِسْمِ اللَّه وَ باللَّه اللّهُمَّ صَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» يا بگويد: «بِسْمِ اللَّه وَ باللَّه السَّلامُ عَلَيْكَ ايُّهَا النَّبِىُّ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ». و احتياط (مستحب) آن است كه ذكر اخير را اختيار كند، لكن واجب نبودن ذكر خصوصاً ذكر مخصوص آن، خالى از قوّت نيست. و واجب است بعد از سجده آخر (از دو سجده‌