آوردن آن كه در بالا گفته شد در اينجا معتبر نيست. و احتياط (واجب) آن است كه در صورتى كه بخواهند از همان وسيله كشيدن غساله، مرتبه ديگر هم استفاده نمايند آن را تطهير كنند. و قطره‌هايى كه موقع بيرون ريختن آب، به داخل آن مى‌افتد اشكالى ندارد؛ اگر چه خلاف احتياط است.

مسأله 4- اگر تنور نجس شود، با ريختن آب- از بالا به پايين- روى قسمتى كه نجس شده پاك مى‌شود و لازم نيست كه سه بار باشد، بنا بر اين در صورتى كه با بول نجس شده باشد بايد دو بار آب ريخته شود و در غير بول يك بار كفايت مى‌كند.

مسأله 5- اگر ظاهر برنج و ماش و مانند اين‌ها نجس شود آن‌ها را در چيزى قرار داده در كر يا جارى فرو برده و بدين صورت، پاك مى‌شوند. و همچنين با ريختن آب قليل روى آن‌ها پاك مى‌شوند. و اگر رطوبت نجس در آن‌ها نفوذ كرده باشد تطهير آن‌ها با آب قليل، و همچنين در كر و جارى ممكن نيست. البته تطهير كوزه‌اى كه از گل نجس ساخته شده بعيد نيست كه ممكن باشد؛ به اين ترتيب كه در آب كثير يا جارى گذاشته شود تا حدى كه آب در تمام آن نفوذ كند و (بعد از نفوذ آب در آن) خشك كردن لازم نيست. و در صورت شك در رسيدن آب به تمام اعماق كوزه- به طورى كه صدق شستن كند- محكوم به بقاى نجاست است.

مسأله 6- گوشتى كه با آب نجس پخته شده، تطهير آن با آب كثير و قليل ممكن است به شرط آن‌كه آب روى آن ريخته شود و در آن به اندازه‌اى كه آب نجس نفوذ كرده، نفوذ نمايد و مطلق بودنش را از دست ندهد و غساله‌اش نيز خارج شود. و در صورت شك در نفوذ آب نجس به داخل آن، تطهير ظاهر آن كفايت مى‌كند.

مسأله 7- اگر بعد از شستن لباس نجس مقدارى اشنان و مانند آن در لباس ببيند، چنانچه بداند كه آن چيز مانع رسيدن آب به لباس نيست اشكالى ندارد، ولى كفايت نمودن احتمال (مانع نبودن) مشكل است، بلكه در حكم به پاك شدن اشنان بايد علم پيدا كند كه شسته شده است و بنابر احتياط (واجب) احتمال كفايت نمى‌كند.

مسأله 8- اگر غذاى نجسى را بخورد، آنچه كه در لابه‌لاى دندان‌ها مانده، به نجاستش‌