باقى است و با مراعات شرايط تطهير، با مضمضه پاك مى‌شود. اما اگر غذا پاك باشد ولى خون از دندان‌ها بيرون بيايد چنانچه به غذا نرسيده باشد- اگر چه آب دهان بعد از رسيدن به خون، به غذا برسد- پاك است و اگر خون به غذا رسيده باشد بنابر احتياط (واجب) محكوم به نجاست است.

دوم: زمين،

كه آن مقدارى از قدم را كه با زمين به واسطه راه رفتن روى زمين يا كشيده شدن به زمين تماس پيدا مى‌كند، به طورى كه اگر عين نجاست در آن باشد از بين مى‌رود، پاك مى‌كند و همچنين است آنچه كه با آن، قدم پوشيده مى‌شود، مثل كفش. و اگر فرضاً عين نجاست قبل از راه رفتن و كشيدن به زمين، از بين رفته باشد، مجرد تماس آن با زمين با اشكالى كه دارد، در طهارت آن كفايت مى‌كند، و در اين صورت احتياط (مستحب) آن است كه كمترين مقدارى كه راه رفتن و كشيدن صدق نمايد تحقق پيدا كند، چنان كه احتياط (واجب) آن است كه پاك شدن منحصر به چيزى باشد كه موقع راه رفتن روى زمين نجس، نجس شده باشد. و فرقى بين زمين خاكى و داراى ماسه و زمينى كه اصلًا سنگى است يا با سنگ فرش شده، نيست و بنابر اقوى زمينى كه با آجر و گچ فرش شده باشد به آن‌ها ملحق مى‌شود، بر خلاف زمينى كه با قير و يا با چوب فرش شده باشد. و بنابر اقوى بايد زمين خشك و پاك باشد.

سوم: آفتاب،

كه پاك كننده زمين و بناهاى غير منقول و آنچه كه به آن‌ها متصل است، از قبيل چوب‌ها و درها و آستانه‌ها و ميخ‌هايى كه ساختمان احتياج به آن دارد و در ساختمان به كار رفته- نه هرچه كه در ديوار باشد بنابر احتياط (واجب)- و درخت‌ها و گياهان و ميوه‌ها و سبزى‌ها؛ اگر چه وقت چيدن آن‌ها رسيده باشد، و غير اين‌ها حتى ظرف‌هاى ثابت مى‌باشد. و همچنين است كشتى و ليكن پاك كنندگى آفتاب نسبت به درختان و ما بعدش خالى از اشكال نيست؛ اگر چه خالى از قوت نيست. و در قايق و گارى و مانند آن، احتياط ترك نشود. و بنابر اقوى حصير و بوريا را پاك مى‌كند. و در پاك شدن چيزهاى نامبرده و غير اين‌ها با آفتاب معتبر است كه بعد از زوال عين نجاست از آن‌ها آنچنان رطوبتى داشته باشند كه به دست اثر بگذارد سپس خورشيد آن را خشك كند و خشك شدنش مستند به تابش بدون واسطه آفتاب باشد، بلكه بعيد نيست خشك شدن كامل آن‌ها