س 50

- شخصى قطعه زمين محصورى را كه از باب ارث به او منتقل شده بود و در آن زمين براى خود احداث ساختمان مسكونى نمود و براى احشام خود طويله احداث نمود و جنب طويله مقدارى از آن زمين را براى اياب و ذهاب احشام خود گذاشته بود بعد به اهل محل خود گفته بود من مى‌خواهم با خرج خود براى ثواب، حمام عمومى در اين زمين احداث كنم و شما هم بقدر مقدور و استطاعت خود كار كنيد اهل محل هم قبول كردند چون حمام در زمين راه روى احشام و زمين خود او و جنب طويله بود و او كاه و علف را از پشت بام حمام به پشت بام انبار كاه مى‌برد و بعد از فوت آن شخص فرزندش نيز تقريبا مدت چهل سال كاه و علف را از پشت بام حمام مى‌برد فعلا عده‌اى از اهل محل اعتراض مى‌كنند كه شما حق نداريد كاه و علف را از پشت بام حمام ببريد. فرزندش مى‌گويد من و پدرم تقريبا هشتاد سال است كه كاه و علف را از پشت بام حمام مى‌بريم و از قديم تا كنون كسى از محل اعتراض نكرده و خود تصرف در اياب و ذهاب براى بردن كاه و علف دليل بر حق عبور هم مى‌باشد. و اگر شما بردن كاه و علف از پشت بام حمام را باعث خرابى حمام مى‌دانيد خودم عهده‌دار مى‌شوم و تعهد مى‌كنم كه هرگاه چنانچه در اثر بردن كاه و علف خرابى و يا خسارتى بر حمام واقع شود از عهده برآيم اما آن عدّه از مردم معترض قبول نمى‌كنند؛ آيا شخص مزبور حق بردن كاه و علف را دارد يا خير؟

ج‌

- با فرض اينكه در اين مدت براى بردن كاه و علف از پشت بام استفاده مى‌كرده و كسى مانع نشده فعلا كسى حق منع ندارد.