س 36

- ما قبل از آمدن امام به وطن از شخص ديگرى تقليد مى‌كرديم كه شش ماه ماندن در محلّ يا بيشتر از آن را در حكم وطن مى‌دانست، از وقتى كه به امام رجوع كرده‌ايم شايد حدود كمتر از يك سال، ما نماز و روزه را مانند وطن بجا آورده‌ايم در صورتى كه امام مى‌فرمايند: در غير وطن ماندن [بدون قصد توطّن‌] براى هر چند سال هم كه باشد، حكمش مانند مسافر است؛ حالا تكليف ما چيست؟

ج‌

- اگر مطابق تقليد صحيحى عمل كرده‌ايد، قضا ندارد.

س 37

- من تا اوائل سال 60، هنوز مسأله مسافر در مورد بلاد كبيره را نمى‌دانستم، بنابراين طبق روال سابق كه از مجتهد ديگر تقليد مى‌كردم، عمل مى‌نمودم حالا حكم وظائف و فرائضى كه قبلا انجام داده‌ام چيست؟

ج‌

- اگر مطابق تقليد صحيح بوده يا طبق فتواى مجتهد فعلى كه تقليد او لازم است باشد، صحيح است.

س 38

- كسانى كه هر روزه براى انجام كارشان بيش از مسافت شرعى مى‌روند و بر مى‌گردند و به فتواى جنابعالى نمازشان شكسته است و نبايد روزه بگيرند آيا مى‌توانند در اين مسأله از مرجع ديگرى تقليد نمايند؟

ج‌

- اين مسأله و نظير آن كه در آن فتوى هست، مورد رجوع بغير نيست.

س 39

- اگر مرجع تقليد مى‌گويد اقامه در بلد كبير مثل تهران در دو محل ناقض قصد اقامه است و لذا نماز شكسته است ولى مقلد دو محل را ناقض قصد اقامه نمى‌داند تكليف مقلد چيست؟