س 115

- تكليف كسى كه تا به حال نمازش از نظر اداى مخارج صحيح حروف، اشكال داشته چيست؟ با توجه به اينكه در بعضى از رساله‌ها حكم به اعاده و يا قضا شده است.

ج‌

- اگر موقع خواندن نماز، قرائت خود را صحيح مى‌دانسته و بعدا معلوم شد اشتباه بوده، نماز صحيح است و اعاده و قضا ندارد، اگر چه احوط استحبابى اعاده است.

س 116

- شخصى حمد و سوره و اذكار نماز را بلد بوده ولى مدّتى نمازش را بدون رعايت مخارج حروف مى‌خوانده و تذكر ديگران نيز در او تأثيرى نداشته و حتّى او را در مورد غلط بودن نمازش به شك نينداخته ولى حالا كه متوجه شده، اين مسأله برايش پيش آمده كه آيا قضاى نمازهايى كه تا به حال خوانده بر او واجب است يا نه؟

ج‌

- در صورتى كه از جهت غفلت و عدم التفات، اشتباهى در قرائت و يا ذكر شده، قضا واجب نيست.

س 117

- آخر بعضى از كلمات مكسور است، آيا مى‌توانيم در نماز آنها را به صورتى اشباع كنيم كه صداى ياء توليد شود؟ مثلا مغضوب را مغضوبى بخوانيم؟

ج‌

- بايد به كسره خوانده شود و اگر كمى اشباع شود بدون تبديل به ياء مانع ندارد.