إعطاءُ مَنْ حَرَمَكَ».

[1]

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيّ بْنِ الْحُسَيْنِ، بِإسْنادِهِ عَنْ أمِيْرِ المُؤْمِنينَ فِي وَصِيَّتِهِ لِمُحَمَّدِ بْنِ الحَنَفِيَّةِ، قالَ:

«لا يَكُونَنَّ أخُوكَ عَلى قَطِيْعَتِكَ أقْوى مِنْكَ عَلَى صِلَتِهِ، وَ لا عَلَى الإساءةِ إلَيْكَ أقُدرُ مِنْكَ عَلى الإحْسانِ إلَيْهِ.

[2]

و احاديث شريفه درباره عفو از ظالم و كظم غيظ بسيار است‌ [3]، از آن جمله درباره كظم غيظ:

در كافى شريف، سند به حضرت سجّاد رساند: أنَّهُ قالَ،

قالَ رَسُولُ اللَّهِ- صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ-: «مِنْ أحَبِّ السَّبِيْلِ إلى اللَّهِ- عَزَّ وَ جَلَّ- جُرْعَتانِ: جُرْعَةُ غَيْظٍ تَرُدُّها بِحِلْمٍ، وَ جُرْعَةُ مُصِيْبَةٍ تَرُدُّها بِصَبْرٍ».

[4]

و در كافى، سند به حضرت باقر- عليه السلام- رساند كه فرمود: «كسى كه فرو نشاند غيظ خود را در حالى كه قدرت دارد بر اجراء آن، مملوّ كند خداى‌

[1] امام صادق- عليه السلام- فرمود: پيامبر خدا- صلَّى اللَّه عليه و آله- در خُطبه‌اى فرمودند: آيا به شما خبر ندهم به بهترين مخلوق در دنيا و آخرت، [كه آن‌] عفو و گذشت از كسى است كه به تو ظلم كرده، و پيوستن به كسى است كه از تو بُريده و قطع رابطه نموده است، و نيكويي نموده، و بخشش كردن به كسى است كه تو را محروم كرده است. (اصول كافي، ج 2، ص 87، باب العفو، ح 1).

[2] امير المؤمنين على- عليه السلام- در وصيّتش به محمّد بن حَنفيّه فرمودند: نبايد برادر تو در قطع رحمِ تو، قوى‌تر از تو باشد در صِله و ارتباط با او، و نبايد بر بدى كردن نسبت به تو، تواناتر از تو باشد در احسان و نيكى به وى. (مَنْ لا يحضره الفقيه، ج 4، ص 280- 279، ح 10).

[3] نگاه كنيد به: اصول كافي، ج 2، ص 87، باب العفو. و ص 89، باب كظم الغيظ. وسائل الشيعة، ج 12، أبواب 115- 112 از أبواب أحكام العشرة.

[4] پيامبر خدا- صلّى اللَّه عليه و آله- فرمودند: از محبوب‌ترين راهها به سوى خدا، دو جُرعه است: جُرعه خشمى كه با حلم و بُردبارى آن را از بين بِبَرى، و جُرعه مصيبتى كه با شكيبايى آن را تحمّل كنى و از بين بِبَرى. (اصول كافي، ج 2، ص 90، باب كظم الغيظ، ح 9).