مقصد بيست و چهارم در «صبر» و ضد آن است كه «جزع» است‌

و در آن پنج فصل است:

فصل اوّل [مقصود از صبر و جزع‌]

از براى صبر، تعاريفى است كه ما به ذكر بعضى از آنها اكتفا كنيم. محقِّق عارف خواجه انصارى گويد:

«الصبرُ حبْسُ النّفس على جزعٍ كامنٍ عن الشكوى»

[1]؛ يعنى صبر عبارت است از خوددارى از شكايات با آنكه در باطن جزع است. پس اظهار نكردن جزع باطنى و شكايت ننمودن از ناگوارها- بنا به اين تعريف- عبارت از صبر است. و قريب به اين معنى، حكيم بزرگوار خواجه طوسى- قدِّس سرّه- تعريف فرموده. [2]

[1] شرح منازل السائرين، كمال الدين عبد الرزّاق كاشانى، ص 195 و 196.

[2] أوصاف الأشراف، محقّق طوسي (ره)، ص 59، باب الصبر.