سخنرانى [در جمع ايرانيان مقيم خارج درباره فريبكارى شاه در اظهار توبه‌]

زمان: 2 آذر 1357/ 22 ذى الحجه 1398

مكان: پاريس، نوفل لوشاتو

موضوع: فريبكارى شاه در اظهار توبه‌

حضار: دانشجويان و ايرانيان مقيم خارج‌

اعوذ باللَّه من الشيطان الرجيم‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

مقايسه شاه با فرعون‌

صحبت در اين اصل اول بود كه ملت ايران مى‌خواست. ملت ايران چند تا مطلب خواست كه اوليش اين بود كه اين شخص نباشد؛ بلكه اين سلسله نباشد. اينها تشبثاتى كردند كه بسياريش را من ذكر كرده‌ام. مِنْ جمله از تشبثاتى كه كرد، شبيه آن تشبثى بود كه فرعون كرد. فرعون بعد از اينكه عذاب نازل شد و غرق را ديد كه الآن دارد غرق مى‌شود، آن وقت گفت كه من هم آن طورى كه بنى اسرائيل مى‌گويند من هم به همان ايمان آوردم. جواب بود كه حالا ديگر ايمان آوردى؟! تو قبلًا معصيت كردى‌ آلْآنَ وَ قَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَ كُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ‌ [1] ايشان هم بعد از اينكه بيست و چند سال، بيست و هفت سال خيانتها را كرد و جنايتها را كرد، آن وقت كه عذاب نازل شد، عذابْ عبارت از همين مشتهاى گره كرده ملت ايران و فريادهاى ملت ايران، كه من عرض كردم كه اين يك مسئله الهى بود نه يك مسئله بشرى، اينكه همه ايران در مقابل اين قدرتى كه اينها دارند بلكه در مقابل همه قدرتها ايستاد و با دست خالى مشتها را گره كردند و نه به حكومت نظامى و نه به دولت نظامى و نه به پشتيبانيهاى امريكا و شوروى اعتنا نكردند و همه با هم در همه ابعاد كشور فرياد زدند كه ما نمى‌خواهيم، مرگ بر اين شاه! مرگ بر اين سلسله!

[1] سوره يونس، آيه 91: «آيا اكنون (ايمان مى‌آورى؟) در صورتى كه پيش از اين نافرمانى كردى و از فسادكنندگان بودى».