سخنرانى [در جمع ايرانيان مقيم خارج درباره الهى بودن قيام ملت ايران‌]

زمان: 28 آبان 1357/ 18 ذى الحجه 1398

مكان: پاريس، نوفل لوشاتو

موضوع: الهى بودن قيام ملت ايران‌

حضار: دانشجويان و ايرانيان مقيم خارج‌

اعوذ باللَّه من الشيطان الرجيم‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

قيامِ لِلّه‌

قُلْ إِنَّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنى‌ وَ فُرادى‌ [1]؛ خداى تبارك و تعالى در اين آيه مى‌فرمايد كه يك موعظه، فقط من يك موعظه به شما مى‌كنم- يك موعظه‌اى كه واعظش خداست و آورنده موعظه پيغمبر اكرم است و مى‌فرمايد فقط يك موعظه است، اين موعظه بايد اهميتش خيلى زياد باشد كه با اين تعبير مى‌فرمايد. آن موعظه اين است كه «ان تقوموا للَّه مثنى و فرادى»؛ اينكه قيام كنيد براى خدا، براى اقامه حق قيام كنيد. لازم نيست كه اول يك اجتماعاتى باشد، «ثُمّ» [2] انسان بعد از اجتماعات قيامى كند. يكى يكى هم اين تكليف هست- «مثنى و فرادى»- «فُرادى‌» هم هست، دوتا دوتا هم هست؛ اين ديگر اقل جمعش است. يعنى تنهايى تكليف به قيامِ للَّه هست، و «اجتماعى» هم كه اقلش دوتاست. از دوتا شروع مى‌شود به بالا؛ هر چه بالا رفت. ميزان اين است كه انسان تشخيص بدهد كه «لِلّه» هست اين قيام. براى خدا هست آن قيام. ديگر اگر لِلّه شد و براى خدا شد، از اينكه تنها هستيم، از اينكه جمعيتمان كم است، ديگر وحشتى نيست. قيام اگر للَّه هست، براى خداست، قيامِ لِلّه هيچ خسران ندارد، هيچ ضرر توى آن نيست.

قيامهاى براى دنيا دو رو دارد: يك رويش ضرر است؛ يك رويش نفع است. تجارت‌

[1] سوره سبأ، آيه 46.

[2] سپس.