مى‌كنيم كه فشار و اختناق، وسيله پيشرفت نيست.

[قيام كنونى در ايران با جنبشهاى چپ و چپ افراطى رابطه دارد يا نه؟]

- ما هميشه از اتحاد با اين احزاب سر باز زده‌ايم، ولى در واقع امروزه تمام مخالفين ايرانى تحت لواى مذهب و به نام بيان درست و صحيح اسلام سازمان يافته و تظاهر مى‌كنند. دليل آن هم روشن است: گروههاى چپى يا كمونيست تقريباً از بين رفته‌اند. آنها نمى‌توانند در نهضت مردمى‌اى كه در جريان است هيچ وزنه‌اى داشته باشند، ولى طبيعتاً براى گول زدن افكار عمومى بخصوص در خارج ايران، رژيم سعى مى‌كند چنين تبليغ كند و به همه كسانى كه عليه ديكتاتورى شاه مبارزه مى‌كنند، نسبت ماركسيستى بدهد.

[ولى على رغم مقاصدشان ماركسيستها از عنوان مذهب براى مبارزه عليه رژيم شاه استفاده مى‌كنند. آيا مذهبيها كم كم به وسيله احزاب چپ افراطى عقب زده مى‌شوند، و اين احزاب، سازماندهى اعتصابات و تظاهرات را در دست مى‌گيرند و آن را در جهتى كه مى‌خواهند هدايت مى‌كنند؟]

- به تظاهرات بزرگ اخير نگاه كنيد. افراد مذهبى يك ميليون نفر را به حركت درآوردند و در تمام موارد و در همه جا شعار مذهب را مى‌دادند، همان مذهبى كه همواره آنها را متشكل كرده و سازمان مى‌داد و حتى يك بار هم شعارهاى چپ و افراطى ديده و شنيده نشد.

[در مراحل اوليه، مبارزه عليه رژيم شاه، صورت نسبتاً مسالمت‌آميز اعتصاب و تظاهرات داشته است ... و عليه ارتش و پليس نه اسلحه و نه سنگربندى وجود داشته است. آيا شما فكر مى‌كنيد هنوز زمان آن است و آيا طور ديگرى نمى‌شود عمل كرد و مثلًا به مبارزه مسلحانه رو آورد؟]

- حتى پس از روز جمعه در تهران كه آن همه كشتار به جاى گذاشت، [1] ما همان شكل مبارزه را حفظ كرديم. همان طور كه دنيا مى‌داند، پيام ما به وسيله سركوبى كه با آن برخورد كرد درهم شكسته نشده است و اين قيام با همان روش ادامه دارد. ولى از من‌

[1] كشتار روز 17 شهريور 57 در ميدان ژاله (شهدا) تهران.