سخنرانى [در جمع روحانيون و طلاب درباره اوضاع ايران و رهنمود به انقلابيون‌]

زمان: 23 ارديبهشت 1357/ 5 جمادى الثانى 1398

مكان: نجف، مسجد شيخ انصارى‌

موضوع: اوضاع ايران- قيام مردمى و عمومى- رهنمود به انقلابيون‌

حضار: روحانيون، طلاب و ايرانيان مقيم عراق‌

اعوذ باللَّه من الشيطان الرجيم‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

من نمى‌دانم از كجا شروع كنم؛ مصيبتها را بگويم يا بشارتها را. الآن در ايران همه جا مصيبت است و همه بشارت. اين مطلبى را كه من سابقاً پيش‌بينى كرده‌ام كه اين ديكتاتورها و اين مستبدين و چماق به دستها در اواخر عمرشان، آن وقت كه سقوط خودشان را پيش‌بينى مى‌كنند و مى‌بينند به مرگ، يا به مرگِ مقام سياسى [نزديك شده‌اند]، ديوانه مى‌شوند، اعصابشان را بكلى از دست مى‌دهند و با حال ديوانگى و جنون با مردم معامله مى‌كنند. الآن همان مطلب را ايرانى‌ها بِالْعيان دارند مشاهده مى‌كنند؛ و شما آقايان دستى از دور بر آتش داريد.

قم، در اشغال ارتش شاه‌

الان قم- مركز روحانيت، مركز فقه اسلام- در قبضه لشكر جرّار مغول است. لشكر جرّارِ محمد رضا شاه بدتر از چنگيز است. و خانه‌هاى مردم را- آن طور كه به ما اطلاع دادند- همان طور دارند، يكى پس از ديگرى، دارند تفتيش مى‌كنند و معلوم نيست كه دنبال چه مى‌گردند. الآن جيش‌ [1] در قم با توپ و تانك و مسلسل مقيم است، و تمام مدارس و خانه‌هاى آقايان هم به حَسَب قاعده در تحت مراقبت پليس و جيش است. و هجوم كرده‌اند به منزل مراجع و در داخل منزلشان آدم كشته‌اند و جنايت كرده‌اند [2]. الآن‌

[1] ارتش؛ لشكر و سپاه.

[2] اشاره به شهادت طلبه‌اى جوان در منزل آقاى شريعتمدارى.