پيام [به ملت ايران به مناسبت اربعين شهداى تبريز]

زمان: 4 فروردين 1357/ 14 ربيع الثانى 1398

مكان: نجف‌

مناسبت: اربعين شهداى تبريز

مخاطب: ملت ايران‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

و لا حول و لا قوة الا باللَّه العلى العظيم.

14 ربيع الثانى 98

با فرا رسيدن اربعين مقتولين مظلوم تبريز غمهاى ملت غيرتمند تجديد مى‌شود. ملت مظلوم ايران بايد در هر چند صباحى پرچمهاى سياه افراشته كنند و در سوگ بنشينند براى جوانان عزيز و عزيزان اسلام كه به دست عمال امريكا و به امر شاه در خاك و خون كشيده شدند. و هنوز چشمها گريان و دلها بريان است براى يك قتل عمومى كه دست امريكا و ساير اجانب از آستين شاه بيرون آمده و ملت را به عزاى ديگر مى‌نشاند. و من نمى‌دانم دنبال اين اربعين، قتلهاى ديگرى و جنايات تازه‌اى است؛ و ضحاك عصر در خونخوارى تجديد مَطلع مى‌كند يا مأمور جنايت به صورت ديگر مى‌شود.

ما از اين جنايات پى در پى و كشتار وحشيانه ناراحت و در عين حال اميد داريم. ناراحتى براى آنكه جوانان رشيد روحانى و دانشگاهى و بازارى و ساير طبقات را كه اميد براى آتيه كشور هستند از دست داده‌ايم و مى‌دهيم؛ و اميدواريم؛ چون مى‌بينيم اين جنايات شاهانه و اين كشتار وحشيانه نتوانست و نمى‌تواند نهضت اين ملت بيدار بپاخاسته را به سستى گراياند؛ هر چه جنايت و قتل افزايش يافت ملت در اراده آهنين خود قويتر و مستحكم تر شد.

كشتار بى‌رحمانه قم، ايران را به هيجان در آورد و تبريز عزيز را به قيام همگانى مردانه در قبال ظلم و بيدادگرى كشاند، و كشتار دسته جمعى تبريز، ملت غيور ايران را چنان‌