نامه [به آقاى سيد مرتضى پسنديده و پاسخ به 9 سؤال درباره وجوه شرعيه‌]

زمان: 1355 ه. ش./ 1396 ه. ق‌

مكان: نجف‌

موضوع: پاسخ به نُه سؤال شرعى در مورد وجوه شرعى، نذر، اجرت ساخت تلويزيونهاى مُبله، شهريه و ...

مخاطب: پسنديده، سيد مرتضى‌

بسمه تعالى‌

به عرض مبارك مى‌رساند، مرقوم وسيله آقاى كريمى الآن رسيد و چون كه مسافر است و عجله دارد به اختصار آنچه جواب را مى‌دانم عرض مى‌كنم:

1- اشخاصى كه با شيادى براى زندانيها و غيره وجه مى‌گيرند اجازه ندهيد اصلًا، و رسيد ندهيد و بگوييد از آنها مطالبه وجه خود را بكنند مگر آنكه محذورى در نظر مبارك باشد كه سكوت شود.

2- نذر اگر به طور شرعى با صيغه شرعيه بوده در محل امامزاده معلوم، بايد عمل شود و الّا لازم نيست.

3- به مأمورين صالح اجازه دهيد، به كسانى كه در معاملات ربوى واردند اجازه ندهيد، سابق بر اين عرض كرده‌ام.

4- جعبه‌هاى تلويزيون را درست نكنند [1] و اخذ اجرت يا بيع آنها محلّ اشكال است.

5- براى سوريه به جهاتى دست نگه داريد، وضع خوبى ندارد.

6- اشخاصى كه معلوم است يا ظنِّ قوى است كه [وجوه شرعى‌] نمى‌دهند دستگردان نكنيد.

7- نوشته آقاى حق‌شناس را رد نكنيد، من عذر خواستم.

8- شخص مجنون اگر عايدات دارد احتياط آن است كه خمس آن را بدهند.

9- قبوض جنابعالى و آقاى عبد اللَّه اسلامى را بعداً مى‌فرستم، ان شاء اللَّه تعالى‌

[1] سؤال در مورد مُبله كردن تلويزيون است كه امام خمينى به دليل برنامه‌هاى خلاف شرعِ تلويزيون در رژيم شاه، اخذ اجرت و خريد و فروش آن را محلّ اشكال مى‌دانستند.