نامه [به آقاى سيد احمد خمينى در پاسخ به سؤالات‌]

زمان: 18 اسفند 1354/ 7 ربيع الاول 1396

مكان: نجف‌

موضوع: پاسخ به سؤالات در مورد وجوه شرعى‌

مخاطب: خمينى، سيد احمد

بسمه تعالى‌

7 ع 1 96- احمد عزيزم‌

ان شاء اللَّه تعالى با سلامت و سعادت قرين باشيد؛ ماها بحمد اللَّه تعالى مزاجاً سلامت هستيم و گرفتاريها باقى. مطالبى كه نوشته بوديد اينك جواب:

1- راجع به آقاى صادقى‌ [1]، مجازيد از آقا بگيريد و بدهيد، ايشان هم لطف مى‌كنند.

2- راجع به فاطى خانم‌ [2]، ايشان از اين تاريخ ديگر بدهكار نيستند، مطمئن باشند.

3- راجع به اجازه‌ [3]، من عجالتاً محذور دارم.

4- آقا نوشته‌اند قروض آقاى آقا عطا [4] را بدهم؛ در بعضى از مكتوبها جواب داده‌ام، شايد نرسيد. شما عرض كنيد قروض ايشان را بدهند.

راجع به قبول وجه آقاى بهرامى كه مدعى سوختن هستند، مانع ندارد، قبول فرماييد و سلام اين جانب را به ايشان برسانيد و همين طور سلام به خواهرها و فاطى خانم؛ حسن را مى‌بوسم. و السلام.

[1] آقاى سيد احمد خمينى درباره پاورقيهاى اين نامه چنين مرقوم داشته‌اند:

1- آيت اللَّه آقاى حاج شيخ مهدى صادقى استاد اين جانب (احمد خمينى) و يكى از ياران امام است كه وضع زندگى‌اش خوب نبود؛ براى امام نامه نوشتم، ايشان اجازه فرمودند.

[2] وقتى من و مادرم و فاطمه طباطبايى (همسرم) به مكه رفتيم، كسى پول حج مرا بذل كرد. همسرم پول نداشت؛ آقا حاضر نشد به او بدهد. مى‌گفت از خودم فعلًا ندارم. بالاخره قصه به اينجا ختم شد كه آقا قرض دهند، فاطى در ايران پول را بپردازد. فاطى به امام نوشت كه «پول را به چه كسى بدهم؟» امام او را برى‌ء الذمه كردند و معلوم شد پولى شخصى برايشان رسيده است.

[3] يادم نيست براى چه كسى اجازه خواستم.

[4] آقا عطا يكى از خويشان فقير امام در خمين است.