نامه [به آقاى محمد شريعت اصفهانى در بىتوجهى حوزه نجف به مسائل ايران]
زمان: 31 تير 1354/ 12 رجب 1395
مكان: نجف
موضوع: بىتوجهى حوزه نجف نسبت به مسائل ايران
مخاطب: شريعت اصفهانى (شيخ الشريعه)، محمد (وكيل امام خمينى در پاكستان)
بسمه تعالى
12 رجب 95
به عرض عالى مىرساند، مرقوم محترم كه حاكى از سلامت مزاج شريف بود، واصل و موجب تشكر گرديد. سلامت و سعادت جنابعالى را خواستار است. حوادث اينجا و آنجا [1] محتاج به ذكر نيست، جنابعالى هم مطلع هستيد؛ اين جانب تا كنون تصميمى اتخاذ نكردم و متحير هستم. از خداوند تعالى اصلاح امور را خواستار است. چيزى كه مرا رنج مىدهد بىتفاوت بودن نجف است راجع به قضاياى قم و- احياناً- طرفدارى از مخالف؛ وَ اللَّهُ مِنْ وَرائِهِمْ مُحِيطٌ[2]. از جنابعالى اميد دعاى خير دارم.
راجع به مطلبى كه مرقوم شده بود، عجالتاً محذور دارد؛ قبلًا هم وسيله آقاى خلخالى [3] خواستم شهريهاى بدهم ولى طورى عمل شد كه منصرف شدم. راجع به حواله آقاى خلخالى، اولًا نمىدانم اين همان وجه سابق است كه از كراچى مرقوم شده بود يا وجه ديگرى است. در هر حال مراجعه كردم به آقاى خلخالى؛ قبول كردند ولى وجه سابق را دريافت نداشتم. و قبض وصول شصت هزار روپيه [را] سابقاً فرستادم؛ لا بد نرسيده است، اگر همان باشد. از سلامت خودتان گاهى مطلعم فرماييد. از خداوند تعالى عافيت جنابعالى را خواستارم. و السلام عليكم و رحمة اللَّه.
روح اللَّه الموسوي الخمينى
[1] بيرون راندن روحانيون ايرانى از نجف و بسته شدن مدرسه فيضيه قم توسط رژيم.