نامه [به آقاى سيد احمد خمينى (خانوادگى)]

زمان: 5 مرداد 1354/ 17 رجب 1395

مكان: نجف‌

موضوع: خانوادگى‌

مخاطب: خمينى، سيد احمد

بسمه تعالى‌

17 رجب 95

احمد عزيزم‌

ان شاء اللَّه سلامت باشيد. اين جانب بحمد اللَّه تعالى با سايرين سلامت هستيم؛ لكن گرفتاريها و ناراحتيها زياد است و شما نمى‌توانيد مطلع شويد از آن؛ و اينكه چه محذوراتى براى آمدن خانم (شرعاً و عقلًا) [1] است. پشت سر هم هر كدام نامه مى‌نويسيد، از آمدن ايشان مى‌نويسيد و موجب ناراحتى ايشان و من مى‌شويد. اگر محذور نداشت آمده بودند. اميد است خداوند رفع كند- كه با سلامتى- شماها نياييد و ايشان بيايند. به همه دخترها و به خانم خودتان سلام برسانيد. مرقومات حضرت آقا [2] را جواب داده‌ام؛ به ايشان پس از سلام تذكر دهيد. و السلام.

پدرت‌

[1] آقاى سيد احمد خمينى در اين باره چنين مرقوم داشته‌اند:

1- على الظاهر [از] «شرعاً» معلوم مى‌شود حضرت امام پول شخصى شان تمام شده بود. به امام پول غير سهم كه از مال اشخاص مختلف بود و به صورت هديه، فراوان داده مى‌شد؛ ايشان آن را هم به فقرا و مستمندان مى‌دادند؛ حتى بعد از انقلاب هم اين كار ادامه داشت. علاوه بر پول، اشيايى كه به ايشان به عنوان هديه داده مى‌شد توسط حجت الاسلام حاج سيد كمال اصفهانى به فروش مى‌رسيد و خود ايشان به فقرا مى‌داد. «عقلًا» هم احتمال ممانعت ساواك از مراجعت ايشان (والده اين جانب) به نجف زياد بود.

[2] آقاى سيد مرتضى پسنديده.